7/5/13

Σιωπηλή μούσα....

 
Ένα φτερό...
Λευκό,λιτό,υπερήφανο...
Κοσμεί μια ιδιότροπη πένα...
Μια πένα που σχεδιάζει στο χαρτί λέξεις με τις πιο παράξενες γραμματοσειρές...
Άλλοτε ευθείες και αυστηρές...
Και άλλοτε παιχνιδιάρικες και καλλιγραφικές που μοιαζουν όπως τα κλαδιά ενός δέντρου...
Τις βλέπεις και θαρρείς πως σκύβουν το κεφάλι,σε έναν αόρατο αφέντη...
Είναι όμως απλά λέξεις,που παρά την όμορφη τοποθέτηση τους,δεν είναι ποίηση....
Κάποιες φορές μοιαζουν υγρή φωτιά που κυλάει μέσα στις στάχτες ενός φοίνικα έτοιμου να αναγεννηθεί...
Άλλες πάλι είναι σκληρές και άγριες,σαν το χέρι ενός εργάτη ...
Η μαύρες,σαν πίσσα στα πνευμόνια ενός χρόνιου καπνιστή...
Υγρές πινελιές σε ένα στεγνό καμβά...
Ζωγραφιές ψυχής...
Με χρώματα καρδιάς και νου...
Ένας καθρέφτης που δημιουργεί αντιφατικά συναισθήματα...
Αλλά πως να κατηγορήσεις τις λέξεις;;;
Όπως εκείνη που τις προκαλεί, μοιαζουν...

Μια μουτζούρα χαλάει την τελειότητα του πορσελάνινου προσώπου της...
Την δημιουργεί το ξέβαμμα...
Από ένα δάκρυ που μόλις έχει δραπετεύσει από την φυλακή των ματιών της...
Ο ποιητής το σκουπίζει με τον αντίχειρα του...
Και με τα υπόλοιπα δάχτυλα ακουμπά αυτά τα χείλη που παραμένουν πεισματικά κλειστά...
Μέσα τους πνίγονται ψίθυροι...
Μέσα τους σωπαίνουν μελωδίες...
Μέσα τους σκοτώνονται λόγια αγάπης...
Που ξέρει ότι του ανήκουν...
Αλλά δεν διαμαρτύρεται ποτέ...
Γιατί γνωρίζει ότι ο κάθε δημιουργός είναι υπεύθυνος για την πηγή έμπνευσης  που επιλέγει...
Και η δικιά του επιλογή εδώ και χρόνια είναι αυτή...
Η νεράιδα του ουράνιου τόξου...
Το ταξιδιάρικο αερικό...
Που ζει μέσα στα λόγια του αγαπώντας τα με την σιωπή της...
Και εκείνος το ξέρει...
Το σέβεται...
Το αγάπα...
Γιαυτό ακόμα και τις πιο δύσκολες νύχτες του δεν τις ζητάει να έρθει...
Σπάει το εγώ του σε μικρά κομμάτια και έτσι καταφέρνει να την βγαλει ζωντανός ως το χάραμα...
Με το φως του ήλιου τα συναρμολογεί ξανά, και ολόκληρος όπως είναι,ξαναπιάνει την πένα του...
Γράφει για αυτόν,γράφει για εκείνη...
Και οι λέξεις ταξιδεύουν και κουρνιάζουν μέσα στην αγκαλιά της δίνοντας της για άλλη μια φορά την αγαλλίαση του να εμπνέεις τόση ομορφιά...
Εκείνη τώρα χαμογελά...
Γιατί και αυτή με την σειρά της ξέρει...
Ότι μέσα σε αυτό τον κόσμο που δεν πιστεύει στην μαγεία...
Ότι μέσα σε αυτό τον κόσμο που σκοτώνει τα παραμύθια για να ζήσει ...
Δεν είναι ανυπεράσπιστη....
Η πένα του ποιητή της,είναι το  όπλο και η ασπίδα της...
Και όσο υπάρχουν αυτά...
Τίποτα δεν μπορεί να αγγίξει, την σιωπηλή μούσα...
 

18 σχόλια:

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

Τι εχω χασει τοσο καιρό το διαβαζω εδώ και τοση ώρα...χωρίς σταματημό για να καλύψω το κενό που εγινε με την απουσία μου τοσο καιρό... και οπως θα ελεγες και εσύ στην γραφή σου....
αφήνω τις λεξεις να μιλήσουν για μενα...γαληνευω παντα οταν ερχομαι γεμίζοντας εικονες... τον νού..!!!! σε ευχαριστούμε. ΙΑΝΕ....ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΑ ...ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ...!!!

Βιβη είπε...

Aχ! Aυτή η μούσα...
Αχ! Αυτή η νεράϊδα...
Αχ! Αυτή η κλωστή...
Ένα ευχαριστώ και στις τρεις θέλω να πω...καθ'ότι για χάρη τους ταξιδεύουμε στα ονειρικά τοπία της ψυχής και της έμπνευσής σου.... Πανέμορφο κουμπαράκι μου... Το ίδιο και η φωτό και η μουσική... Καλησπέρα Ιανέ μου!!

ΦΟΥΛΗ είπε...

αχ βρε Ιανε λίγο εχω και θα το χάσω και αυτό με τα γραπτά σου...
Χριστός Ανέστη φίλε μου

flash είπε...

κι εκείνη θέλει κανείς να μην
τη ζητάει;
και τίποτα να μην την αγγίζει;

παράξενο θηλυκό είναι η μούσα σου
Ιανέ μου :ο)

όπως πάντα είναι όμορφη
και ξεχωριστή
η γραφη σου!
και η εικόνα που έχεις διαλέξει
είναι απέραντα τρυφερή...

Χρόνια πολλά με Υγεία,
Φως και Αγάπη!

Καλό ξημέρωμα να έχεις...

Ianos είπε...

Σμαραγδένια Ρούλα...
Χρονια πολλά και καλά!!! :) :) :)
Σε ευχαριστώ πολύ πολύ για τα όμορφα λόγια!!!
Χαιρομαι παρα πολυ που τα κειμενα μου σου προκαλουν αυτα τα συναισθηματα!!! :)
Εγω σας ευχαριστω που εισαστε εδω και κανετε τις λεξεις να αποκτουν αξια!!! :)

Ianos είπε...

Βιβη...
Εγω να δεις ενα ευχαριστώ που τις χρωστάω... ;)
Τι να κανω κουμπαρακι μου;Ο καθε άνθρωπος εχει μια αχίλλειο πτέρνα...Έμενα ειναι η νεράιδα...Το καλο ειναι οτι απο αυτη την αδυναμία γεννιούνται όπως λέτε, ομορφα κείμενα που σας ταξιδεύουν...Τα φιλια μου...

Ianos είπε...

ΦΟΥΛΗ...
Λιγο δεν εχεις,αστα αυτα!!! ;)
Χρονια πολλα γλυκια μου!!!Τα καλυτερα ευχομαι!!! :)

Ianos είπε...

flash...
χα χα χα...
Η νεράιδα μου αγαπάει την σιωπή και την ασφάλειά!!!
Και ναι είναι ένα παράξενο πλάσμα...
Αλλά ειναι επίσης και ενα υπέροχο πλάσμα...
Η εικονα είναι σημαδιακή...
Η κλωστη βλεπεις... ;)
Χρονια πολλα και καλα και σε σενα !!!Ευχομαι μεσα απο την καρδια οτι πιο ομορφο και φωτεινό για το μελλον!!! :)

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

Χριστος Ανεστη και χρονια πολλα .Ειχα καιρο να περασω γιατι παρουσιαστηκα στον στρατο οπως ξερεις.Οταν θα μπορω θα ερχομαι απο εδω Δεν ξεχνω τους φιλους.Να εισαι παντα καλά και να βρισκω ανοιχτο το σπιτικο σου!!!!Παντα εκπληκτικα τα κειμενα σου!!!!

Unknown είπε...

Πολύ όμορφο το κείμενό σου, ποιητά μου, για άλλη μια φορά!
Γλυκό και παραμυθένιο...Αθεράπευτα ρομαντικό και υπέρ του δέοντως κολακευτικό για την σιωπηλή και παράξενη μούσα!
Χριστός ανέστη και χρόνια πολλά!
Να είναι πάντα φωτεινός ο δρόμος σου ακόμα κι όταν όλα γύρω είναι σκοτεινά και γκρίζα!:)

Ianos είπε...

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS....
Χρονιά πολλά και καλά παλικάρι μου!!!
Και καλή θητεία!!! :)
Εδω η πορτα ειναι παντα ανοιχτη για σενα!!!Σε ευχαριστω που δεν με ξεχνας!!! :)

Ianos είπε...

Feather Rainbowwitch....
ΝΕΡΆΙΔΑ ΜΟΥ...!!!...!!! :) :D :*
Αν η χαρά μου,όταν ένα κείμενο μου αγγίζει κάποιον άνθρωπο είναι μεγάλη,φαντάσου ποσό αυτή η χαρά πολλαπλασιάζεται,όταν το κείμενο αγγίζει και αρέσει στην πηγή της έμπνευσης του!!!
Αν και νομίζω ότι το συγκεκριμένο κείμενο σε κάποιο του σημείο έβγαλε και ένα μικρο παραπονάκι ως προς την σιωπή ;)...
Υπέρ του δεόντως τυχερός είμαι εγώ...Ίσως για να το πω πιο σωστά,είμαι ευλογημένος που σαν "ποιητής" έχω μια νεράιδα για μούσα και ακόμα πιο τυχερός,που μαζί της με ενώνει μια αόρατη κλωστή που πλέον είμαι σίγουρος ότι μπορεί να αντέξει τα πάντα...
Νεράιδα μου,χρονιά πολλά και καλά...Να συνεχίσεις να ζεις μέσα στη χαρά και στο φως και να μην υπάρχει πότε στο δρόμο σου καμιά σκοτεινή σκιά που να μην μπορείς να αντιμετωπίσεις ...
Μα ακόμα και δεν πιάσει ευχή μου και κάποια σκιά σε φοβίσει,τότε τράβα απλά την κλωστή,και εγώ,θα κάνω τα πάντα για να βρέξει στον κόσμο σου φως...
Τα φιλιά μου... :)

Unknown είπε...

Το επόμενο σκαλοπάτι στην εξέλιξη μιας μούσας είναι το μουσείο!!!
:)))))))

Ianos είπε...

Feather Rainbowwitch...
Νεράιδα μου.... χα χα χα χα χα!!!
Πρώτον:Για να πας εσύ σε αυτό το σκαλοπάτι της εξέλιξης θέλεις πάρα μα πάρα πολύ καιρό ακόμα...
Δεύτερον:Ακόμα και αν δεχθούμε ότι στο πολύ μακρινό μέλλον θα πας,το μουσείο που θα έχει την τιμή να σε φιλοξενήσει,θα είναι αυτό, που μέσα του φυλάγονται τα πιο πολύτιμα έργα τέχνης!!! ;) :) :D :*

Εκείνη.. είπε...

ποτέ δεν φταίνε οι λέξεις.. ούτε τα χείλη που τις κρατούν κάποιες φορές φυλακισμένες..

Τι όμορφο ταξίδι..

Σε ευχαριστώ

zoyzoy είπε...

Τι όμορφος ο έρωτας που κρύβεις στην καρδιά σου,που σου δίνει έμπνευση και ζωντανεύει τις λέξεις τις σελίδες σου!

Δεν είναι η μούσα είναι η ευαισθησία σου και το χάρισμα που'χεις να φτιάχνεις νεραίδες και μούσες!

Χρόνια Πολλά εύχομαι και να μη σταματήσει ποτέ αυτή η καρδιά να χτυπά τρελά και να ερωτεύεται!

Με φιλιά Πασχαλινά!

Ianos είπε...

Katie Aggelakou...
Συμφωνω ως προς την ευθύνη!!! ;)
Εγω σε ευχαριστώ,που εισαι εδω στα ταξιδια!!! :)

Ianos είπε...

zoyzoy...
Τι όμορφα λόγια!!!
Σε ευχαριστώ πολύ πολύ!!!
Οι κόσμοι που δημιουργώ είναι καθρέφτης αυτής που τους εμπνέει!!!
Χρόνια πολλά και σε σένα και στην όμορφη οικογένεια σου!!!Πολλά φιλιά!!! :) :) :)