14/6/13

Αρμύρα...‏

 
Σκόπευα να στο πω...
(Στο ορκίζομαι...)...
Είμαι απελπιστικά εθισμένος στο να πετάω μπουκάλια με μηνύματα στην θάλασσα...
Να κρύβω μέσα τους τις αλήθειες μου και να τις αφήνω να χάνονται στο γαλάζιο...
Πρέπει να έχω ρίξει από ένα σε κάθε ακτή που βρέθηκα...
Και ελπίζω κάποια στιγμή ...
Ότι θα τα βρεις...
Θα τα διαβάσεις...
Και θα τα αφήσεις να γεμίσουν τα κενά...
Όπως εκείνες τις νύχτες που έψαχνες να βρεις τον χαμένο σου ρυθμό στην φωνή μου...

Θα τα βρω τα μηνύματα σου...
(Στο ορκίζομαι...)...
Είμαι τόσο κουρασμένος....
Δεν είναι  βλέπεις εύκολη δουλειά  να διώχνω τους γλάρους για να προστατεύσω τα απομεινάρια μας...
Όμως μπορείς αν θέλεις, να την κάνεις πιο εύκολη...
Γράψε μου και εσύ ένα γραμμα...
Ριχτό στην θάλασσα και ψιθύρισε του να έρθει σε μένα...
Έπειτα κάτσε στο παράθυρο σου και περίμενε  να το νιώσεις...
Όπως εκείνη την νύχτα που η ποίηση σημάδεψε τα εσώψυχα σου...

Τα βρήκα τα νοήματα και τους στίχους...
(Όπως σου είχα ορκιστεί...)...
Είναι χτυπημένα σε τατουάζ στο πίσω μέρος του λαιμού σου...
Που όταν το κοιτώ μοιάζει να ζωντανεύει...
Μου μιλάει και με πείθει να παραμένω αιωρούμενος πάνω από την νύχτα σου...
Να σε κοιτώ και να σε προσέχω σαν να μην πέρασε μια μέρα από εκείνο το βράδυ,που άνοιξες ένα μπουκάλι κρασί και σταμάτησες απότομα να ζωγραφίζεις τα όνειρα σου πάνω στο αλμυρό δέρμα μου...

Αερικό μου πότε δεν πρόκειται να σου πω ψέματα...
(Και ξέρεις ότι κρατώ τους όρκους μου...)....
Τα πιο όμορφα δώρα ζωής τα φέρνουν άνθρωποι με γαλάζια θαλασσινά όνειρα...
Και άμα τα ανοίξεις μοιάζουν με χαρούμενα μελωδικά τραγούδια που ξορκίζουν όλα τα ασχημα....
Γιαυτό τράβα άφοβα το φελλό από το μπουκάλι που ξέβρασε το κύμα στα πόδια σου...
Μέσα του θα βρεις τα λόγια ενός ανόητου ονειροπλοου...
Που επιμένει να είναι...
Χαμένος μέσα στην παλίρροια σου...
Δεσμευμένος με δαχτυλίδι τα όνειρα σου...
Ερωτευμένος με αυτή την γλυκιά ψύχρα σου...
Και αγαπάει χωρίς όρους την αρμύρα της αγκαλιάς σου...
Γιατί το ξέρει,ότι από την στιγμή που η αρμύρα σε γοητεύει και σε κατακτά,μένεις αιχμάλωτος στα δίχτυα της για πάντα....

6 σχόλια:

Βιβη είπε...

Από τα πιο "φευγάτα" σου........ Μείνε στη θέση σου να διώχνεις τους γλάρους.. Κάποιος πρέπει να είναι ο φύλακας των πολύτιμων και,συνήθως, είναι ο πιο ευαίσθητος...... Πανέμορφο σε όλα του.... Καλησπέρα Ιανέ μου!!

nina είπε...

Είναι πραγματικά όμορφο αυτό το κείμενο και ακόμα ωραιότερο το κάνει η σιγουριά που αποπνέει ότι πραγματικά εννοείς κάθε λέξη του.

Αυτό το μπουκάλι να της το δώσεις, στα χέρια, μην το άφησεις στην τύχη

:)

Καλή Κυριακή!

airis είπε...

Τι όμορφο ! Και σε συνδυασμό με τα κύματα του Σπανουδάκη ...ταξίδεψα!
Καλή εβδομάδα! :))

Ianos είπε...

Βιβη...
Ήταν φευγάτη και η διάθεση γιαυτό!!!Θα μείνω αν και δεν ξέρω αν αυτό ειναι καλό η κακό!!! ;) Καλημερες πολλές!!!

Ianos είπε...

nina...
Ευχαριστω πολυ!Χαιρομαι πολυ που σου αρεσε....Αμα δεν εισαι σίγουρος για οτι λες τοτε καλύτερα να μην το λες!Ετσι τουλάχιστον νομιζω εγω...Λες να κανω παράδοση κατ'οικον;;; Καλη ιδεα!!!Καλημερες πολλές!!! :) :) :)

Ianos είπε...

@iris...
Οταν το έγραφα ηταν η μονη μουσική που αισθανόμουν οτι του ταιριάζει...Χαιρομαι που κατάφερε να σε ταξιδεψει...Ελπιζω σε μέρη ομορφα!!!Καλημερα και καλη εβδομάδα!!! :)