30/7/13

Σκιαμαχία...‏

Κρύβεται  πίσω από έναν καθρέφτη...
Είναι μόνο μια αντανάκλαση...
Είναι αυτό που πιστεύει ότι θελεις να γίνει...
Μιλά ελάχιστα...
Και με τον καιρό χαμογελά σπάνια...
Μερικές φορές πιάνει τον εαυτό της ακομα και να προσποιείται το γέλιο...
Και αυτό την θυμώνει και την στεναχωρεί ταυτόχρονα...
Αλλά συνεχίζει...
Και κάπως ετσι προσπαθεί να βγάλει την μέρα...
Αποφεύγοντας να σκεφτεί το αύριο...
Το πιο απογοητευτικό ειναι οι φίλοι,που παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα για να πανηγυρίσουν την πτώση...
Της το είχε πει κάποιος, ότι την στιγμή της αδυναμίας οι φίλοι των δυνατών είναι ελάχιστοι...
Αλλά τοτε δεν τον ειχε πιστεψει...
Ακόμα και αυτοί οι πρώην αγαπημένοι, αναλώθηκαν στο να επαναλαμβάνουν ηλίθια ποιήματα ωθώντας την στο οριακό σημείο...
Κρύβεται πίσω από  ένα καθρέφτη....
Κρύβεται πίσω από μια φανταστική ασπίδα...
Και ειναι πολύ πιο δυνατή απο όσο αφηνει τον κόσμο να νομίζει...
Εγω και αυτή μοιάζουμε...
Συνηθίζει και εκείνη να αγαπά τις σκιές...
Μοναχικες και άπλες της θυμίζουν τον εαυτό της...
(Η μήπως ετσι να ειναι και ο υπόλοιπος κόσμος ;;;)
Κοίταξε για άλλη μια φορά το ψυχρό κρύσταλλο και έδωσε στον εαυτό της μια υπόσχεση...
Να μην ξεγελαστεί ποτε ξανά από αυτό το προδοτικό τέχνασμα που ονομάζεται αγάπη...
(Και κάπου εκεί τελειώνουν οι ομοιότητες μας...)
"Η αγάπη ειναι πείνα" μου είπε...
"Τότε, φερε να παραγγείλω όλο τον κατάλογο." της απάντησα χαμογελώντας...
Πως τολμάς μωρέ, να θελεις να μου δημιουργήσεις ελπίδες,αγαπιούνται οι σκιές;;;" μου  φώναξε ...
"Αν το φως πέσει πάνω τους την σωστή στιγμή και στην σωστή γωνιά ναι,και οι σκιές μπορούν να αγαπιούνται."της είπα "Γιατί τότε ειναι η ώρα που όλα αποκτούν νόημα...Έναρξη της ουσίας,αυλαία της σκιαμαχίας..."...

10 σχόλια:

Βιβη είπε...

Υπέροχα σκοτεινό...... μαγευτικά μελαγχολικό...Με άγγιξε αφάνταστα...... Καλησπέρα Ιανέ μου!!

new-girl-on-the-blog είπε...

Ναι, οι σκιές αγαπιούνται. Πολύ αισθαντικό κείμενο..

(..καιρό έχω να περάσω από τις μπλογκο-γειτονιές, αλλά δε σε ξεχνώ!)

:-)

Onirokosmos είπε...

Έχουν κάτι το...μαγικά απροσδιόριστο οι σκιές. Να μη τις φοβάσαι. Είναι η απόδειξη του ότι υπάρχει φως κάπου κοντά! Κρατάω αυτό από το μελαγχολικά όμορφο σκηνικό σου: "Αν το φως πέσει πάνω τους την σωστή στιγμή και στην σωστή γωνιά ναι, και οι σκιές μπορούν να αγαπιούνται"... Και στο μυαλό μου έρχεται ο παρακάτω στίχος: "Καράβια αραγμένα τα όνειρα τα περασμένα κοιτάς. Xαρά μου, να ξέρεις, ο κόσμος τελειώνει αν δεν αγαπάς..."

Ianos είπε...

Βιβη...
Καλημερα!!!Ευχαριστώ πολύ πολυ!!!Καλό μήνα!!! :)

Ianos είπε...

new-girl-on-the-blog...
Υπο τις κατάλληλες προϋποθέσεις ναι!!!
Αστα αυτα μας ξεχασες σνιφ σνιφ!!!Αλλα δεν πειραζει!!! ;) Καλο μηνα κοριτσακι!!! :)

Ianos είπε...

Onirokosmos...
ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ και ναι είναι γεγονος σχολίασε και ο Onirokosmos!!!Χε χε χε!!!Είδες που εχεις πράγματα να πεις!!! ;)
Εγώ τις σκιές δεν τις φοβάμαι,τις αγαπώ!!! Χρονια τώρα εχω μάθει να ζω αρμονικά μαζί τους!!!
ΩΩΩ ακούμε και Βιταλη;;;Ειναι πολύ όμορφο τραγούδι!!!
Πολλες καλημερες και καλο μήνα γλυκιά μου!!! :) :) :)

ΦΟΥΛΗ είπε...

Με άγχωσες πρέπει να φέρω ηλεκτρολόγο να μου φτιάξει τον κατάλληλο φωτισμό;πως θα τον πληρώσω μου λες; θα περιμένω το φεγγάρι του Αυγούστου κάτι θα κάνει δεν νομίζεις
καλημερα Ιανε καλο μηνα

Ianos είπε...

ΦΟΥΛΗ...
Μην μιλας για λογαριασμούς σχετικά με φως!!!Το θεμα ειναι πικρο!!! :)
Μια χαρα κανει το Αυγουστιάτικο φεγγάρι!!!
Καλησπερα Φουλη και να εχεις ενα υπεροχο μηνα!!! :)

new-girl-on-the-blog είπε...

Δεν σας ξέχασαααα! :(
Καλό μήνα, με χαμόγελο! :)

Ianos είπε...

new-girl-on-the-blog...
Άντε καλά,μας λησμόνησες για λίγο...(καλύτερα τώρα;;;)!!! ;)