30/5/17

Αχρείαστα θαύματα....


Δεν θέλω να σπαταλήσω το χρόνο σου μιλώντας σου για θαύματα που δεν χρειάζεσαι...
Δεν θέλω να σου χαρίσω μουσικές όταν εσύ, δεν θέλεις να τις ακούσεις...
Άραγε ποιος ο λόγος να γράψω ένα βιβλίο για σένα όταν δεν πρόκειται να το διαβάσεις ποτέ...
Πάνω μου έχω διάφορες ουλές, αναμνηστικά,από την κάθε φορά που με αγάπησες ...
Και το αίμα ακόμα τρέχει αποδυναμωνοντας με,καθηλώνοντας με...
Αέναη αιμορραγία...
Αλλα σταματώ με αυτά,δεν θέλω να απασχολήσω το μυαλό σου με με νέα που δεν σε ενδιαφέρουν...
Δεν υπάρχει λόγος να σπαταλήσω αυτό το υπέροχο κόκκινο κρασί ,ούτε και να φέρω τις πιο όμορφες ιστορίες μου αν δεν πρόκειται να μείνεις...
Θα χαμογελάσω απλά και θα παραμείνω αυτός ο παράταιρος άνθρωπος που για κάποιο αλλοπρόσαλλο και ακατανόητο για σένα λόγο πάντα θα χρειάζεσαι...
Δεν θέλω να πω προσευχές για σένα,αφού δεν τις πιστεύεις και σου είναι περιττές...
Θα περιμένω την στιγμή που θα τις έχεις τόση ανάγκη ώστε να μου τις ζητήσεις μόνη σου ...
Μα έλα,ας ευθυμήσουμε λίγο...
Γέμισε το ποτήρι σου και πιες μαζί μου...
Μην την παρεξηγήσεις την φαντασία μου που προσπαθεί να δημιουργήσει καταστάσεις  και θεμέλια τέτοια,ώστε οι συζητήσεις και τα συναισθήματα μας να έχουν αντίκρυσμα...
Δεν θέλω να σπαταλήσω λέξεις που φαίνεται να μην έχεις ανάγκη...
Στην γη της δικιάς σου πραγματικοτητας ας υπάρχει απληστία μόνο στα θέλω σου ...
Ας ελπίσουμε κάποια στιγμή οι σπόροι που άοκνα έχω φυτέψει να βγάλουν βαθιές ρίζες μέσα στην νύχτα σου...
Και τότε θα καταλάβεις μόνη σου τα νοήματα και τις αξίες ...
Γιατί αληθινά,δεν θέλω να σπαταλήσω το χρόνο σου με αχρείαστα θαύματα...

Δεν υπάρχουν σχόλια: