Που σε οδηγούσαν πίσω στο μόνο μέρος που ένιωθες ασφαλής ...
Πλέον αυτά τα χνάρια καλυφθήκαν από τον χρόνο και άγνωστοι διερχόμενοι διαβάτες άθελα τους έσβησαν τον χάρτη που έπρεπε να είχες αποστηθίσει...Και έτσι εσύ έχασες τον τρόπο για να γυρίσεις σπίτι ...
Στο ορκίζομαι ότι προσπάθησα αρκετά και με πολλούς τρόπους να μείνουν ανέγγιχτα αλλά αυτή την φορά άργησες τόσο πολύ και εγώ έπρεπε να λείψω...Και έτσι τώρα χωρίς πυξίδα θα περπατήσεις χιλιόμετρα για να καταλήξεις σε ένα όμορφο πουθενά που θα βαφτίσεις ονειρεμένο προορισμό...
Και εγώ που όπως πάντα θα επιστρέψω πριν από εσένα δεν ξέρω αν θα έχω τα κουράγια για άλλο ένα ταξίδι στο άγνωστο...Θα μείνω εδώ παγιδευμένος μέσα σε ανόητες θύμησες και ηλίθια συναισθήματα γεμίζοντας τις ρωγμές τις ψυχής μου με ετοιμοθάνατες ελπίδες...
Αυτό το γαμημένο μέρος πάντα είχε ένα μαγικό τρόπο να καταρρέει...Μοιάζει σαν να το φτιάξαμε όπως κάποιος συναρμολογεί ένα παιχνίδι μέσα στο σκοτάδι...Και μες στο σκοτάδι δεν μπορείς να διακρίνεις την κοφτερή πλευρά της λεπίδας...Ούτε μπορείς να δεις αν το βλέμμα του θύτη σου έχει μέσα του αγάπη ,μίσος η απάθεια ...
Καθώς αιμορραγώ σφίγγω στο χέρι μου το κλειδί που μου είχες δώσει για να ανοίξω άμα επέστρεφα πρώτος ... Μόνο που εσύ ακόμα λείπεις και εδώ που πάντα σμίγαμε με πέρασαν για κοινό κλεφτή και με μαχαίρωσαν...Δεν ξερω ποιον είχες αφήσει να φυλάει το άδειο μας αλλά δεν με ήξερε καν... Ίσως έλειπα καιρο ...Μπορεί να μην τον ένοιαζε καν ποιος ήμουν...
Βγαίνω έξω ...Δεν θα πέσω εκεί μέσα ....Μπορεί να μην υπάρχει άλλος προορισμός για μένα αλλά προτιμάω να πεθάνω στο δρόμο παρά εκεί ...Έτσι και αλλιώς μόνο για μένα έχει αυτό σημασία ...
Βλέπεις αυτό το μέρος δεν είναι πλέον αυτό που άφησα...Κανένας εδώ δεν με ξέρει...Κανένας εδώ δεν είναι διατεθειμένος να με σώσει...Κανένας εδώ δεν με αγαπάει η με μισεί... Απλά έχω ξεχαστεί ...
Ίσως έλειπα καιρό ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου