ΑΣΤΕΡΙΞ ΚΑΙ ΟΒΕΛΙΞ......

Πρεπει να μην ειχα κλεισει ακομα τα επτα οταν γνωρισα για πρωτη φορα
τον Χρηστο.
Ημουνα στη δευτερα δημοτικου και ενα πρωι η δασκαλα μας η κυρια Ελλη
μπηκε στην ταξη με το γνωστο βλοσυρο της υφος ,μονο που εκεινη την ημερα
δεν ηταν μονη, διπλα της στεκοτανε ενα παιδι ασυνηθιστα ψηλο και ευτραφη
για την ηλικια του!
"Ταξη"ειπε δυνατα"αυτος ειναι ο Χρηστος ειναι ο καινουργιος σας συμμαθητης, σας παρακαλω να τον κανετε να νιωσει ευπροσδεκτος"
Αμεσως ενα σουσουρο εγινε στην ταξη και απο το τελευταιο θρανιο που καθομουνα ακουγα τα αλλα παιδια να ψυθιριζουν και να χασκογελανε"πω πω πως ειναι ετσι ο χοντρος" ,"θα σπασει την καρεκλα, Θεε μου ας μην τον βαλει να κατσει μαζι μου"
Καθολη την διαρκεια αυτης της μικρης χαβρας ο νεος μας συμμαθητης καθοταν παγωμενος διπλα στη δασκαλα μας .
Χωρις να το πολυσκεφτω σηκωσα το χερι μου και φωναξα "εδω κυρια ,μπορει να κατσει μαζι μου"
Το σουσουρο εδωσε την θεση του σε μια σιωπη και εικοσι κεφαλια γυρισαν προς το μερος μου και εγω νιωθοντας αβολα με τοσα βλεμματα επανω μου καρφωσα το βλεμμα στην δασκαλα μου ,αυτη μου χαμογελασε.
Ισως ηταν η μοναδικη φορα στα τεσσερα χρονια την ειχα που θυμαμαι να ειχε χαμογελασει.
"Ενταξει "ειπε"πηγαινε να κατσεις με τον Παυλο".
Καθως ο νεος μου συγκατοικος στο θρανιο διασχιζε τον διαδρομο ακουστηκε απο καποιον για πρωτη φορα κατι που εμελε να το ακουσω πολλες φορες στο μελλον
"παιδια ο Αστεριξ και ο Οβελιξ".
Καινουργια γελια ....
Ο Χρηστος καθισε διπλα μου και τοτε για πρωτη φορα συνειδητοποιησα ποσο
μεγαλοσωμος ηταν ,διπλα του δεν φαινομουν καν...
"Σε ευχαριστω πολυ"μου ειπε"συνηθως κανεις δεν θελει να κατσει μαζι μου ,δεν θα το ξεχασω ποτε"...
Απο εκεινη την στιγμη ο Χρηστος και εγω γιναμε φιλοι.
Τα αλλα παιδια βεβαια συνεχιζαν να τον κοροιδευουν και εγω καθε μερα επαιζα ξυλο ,γιατι ο φιλος μου δεν σηκωνε το χερι του να χτυπησει κανεναν, οπως μου ειχε εμπιστευθει, ο αειμνηστος πια πατερας του ελεγε:"εισαι πιο δυνατος απο τα αλλα παιδακια αλλα δεν θα χρησιμοποιεις την δυναμη σου για να τα χτυπας "
Ετσι ανεχοτανε τα παντα και εγω μια χαψια ανθρωπος τοτε, εκανα τον νταη σε αυτους που πειραζαν το φιλο μου.
Τα χρονια περασαν και αρχισαμε να μπαινουμε στην εφηβεια ,εμεις απο εκεινη την πρωτη ημερα ημασταν αχωριστοι, τιποτα δεν αλλαζε...
Τιποτα ως προς τους δυο μας γιατι η συμπεριφορα των αλλων απεναντι στον καλυτερο μου φιλο αρχισε να αλλαζει θεαματικα.
Βλεπεις πια ο Χρηστος δεν ηταν το παχουλο αγορακι των 6,5 χρονων , το υψος του
ειχε φτασει τα 2,08 και παρολο που ειχε πολλα κιλα δεν φαινοτανε πια χοντρος .
Τα κοροιδευτικα υποκοριστικα "χοντρουλη" "ιπποποταμε "ειχαν αντικατασταθει
απο τους ιδιους ανθρωπους που τα λεγανε με τα "γιγαντα","τεραστιε",κλπ κλπ..
Ξαφνικα ολοι θελανε να κανουν παρεα με το φιλο μου και εγω γελαγα μαζι τους ,
ηξερα οτι το κανανε απο φοβο και απο την αναγκη να δειξουν οτι ειναι φιλοι με το θηριο,το κακο για αυτους ηταν οτι ο Χρηστος θυμοταν το παρελθον του και παντα τους ελεγε "ειστε ολοι γνωστοι μου ο μονος φιλος μου ειναι ο Παυλος".
Οι περισοτεροι που μας γνωριζαν ελεγαν την ιδια τυποποιημενη ατακα "Σαν τον Αστεριξ με τον Οβελιξ ειστε" η ατακα αυτη ομως δεν ηταν κοροιδευτικη πια οπως την πρωτη φορα ειχε αλλη χροια....
Καποιες φορες που το σκεφτομαι τωρα , 28 χρονια μετα, βλεπω οτι ο Χρηστος κρατησε αυτο που μου ειχε πει τοτε στο θρανιο, ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΕ ΠΟΤΕ...
Ειναι εδω και 28 χρονια διπλα μου βραχος στις καλες και στις ασχημες,αληθινος φιλος και συνοδοιπορος ,αντεχει τον ιδιορυθμο χαρακτηρα μου και την παρορμητικοτητα της ψυχοσυνθεσης μου αδιαμαρτυρητα...
Με προσγειωνει οταν πεταω, χαιρεται με την χαρα μου και λυπαται με την θλιψη μου.
Και το κυριοτερο ειναι παντα εκει.....
Και για αυτο και αυτη η αναρτηση γιατι ποτε δεν του εχω πει ευχαριστω ,οχι πως περιμενει να ακουσει ,αυτα τα θεωρει υποχρεωση του και θελω να πιστευω οτι κατι δινω και εγω πισω σε ανταλαγμα της πολυτιμης φιλιας του αλλα επειδη θελω να ξερει οτι εχω εκτιμησει οτι κανει για μενα ...
Και επειδη παντα εχω προβλημα με την φυσικη εκφραση οπως εχω πει, λεω το ευχαριστω μου γραπτα....
Ευχαριστω ρε φιλαρακι για ολα ...και να ξερεις κανενα μενιρ δεν ειναι ασηκωτο για μας....