25/5/10

Όλες οι απαντήσεις...(Συνομιλία με το σοφό)....


Απόψε βλέπω καθαρά
τους γρίφους και τις λύσεις
στάθηκαν πλάι μου υπάκουα σκυλιά
όλες οι απαντήσεις...

(Στίχοι: Γ. Αγγελάκας.)


Ο σοφός σήκωσε τα μάτια του και μου έριξε ένα βλέμμα γεμάτο κατανόηση και συμπάθεια...
"Κάλως τον"μου είπε"Κάθισε..."
Περιμενε μεχρι να κατσω απεναντι του και μετά προσπαθώντας επιμελώς να κρύψει το χαμόγελο που πάλευε να σχηματιστεί στο πρόσωπο του με ρώτησε.
"Τι σε απασχολεί;Φαίνεσαι πολύ μπερδεμένος και θυμωμένος αυτή τη φορά.."
"Δεν φαίνομαι μπερδεμένος ,είμαι!"του απάντησα με ένα επιτηδευμένα θυμωμένο τόνο..."Πολλά από αυτά που με έχεις διδάξει είναι λάθος"
"Ναι ε;'με ρώτησε ατάραχος 'Για πες μου.."
"Τις τελευταίες εβδομάδες δεν κάνω τίποτα άλλο από το να αναθεωρώ"
"Αναθεωρώντας απλά κυλάς με την ροή...Πράγμα κακό μεν αλλά μερικές φόρες απολύτως αναγκαίο..."
Τελειώνοντας την φράση του με κοίταξε στα μάτια και ανακάθισε,ήξερε οτι αυτή του η απάντηση θα ήταν το έναυσμα για ενα ακόμα λεκτικό μας διαξιφισμό τους οποίους πάντα απολάμβανε...
"Αληθεια?" του αντέτεινα αναψοκοκκινισμένος "Άρα τι να εμπιστεύομαι το ένστικτο μου και κουραφέξαλα μου μάθαινες;Όλες οι καταστάσεις χρειάζονται συνεχή επανεξέταση και ανάλυση.."
"Ιανέ μου..." είπε κρατώντας τον τόνο της φωνής του σε χαμηλό τόνο "Το ένστικτο σου να το εμπιστεύεσαι πάντα...Ακόμα και όταν κάνει λάθος ,υπάρχει λόγος που γίνεται αυτό...Και ξέχασες οτι σου εχω πει οτι επανεξετάζοντας και αναλύοντας συνεχώς πλησιάζεις όσο πιο κοντά γίνεται στην δικαιοσύνη...Από τα 16 σου στο εχω μάθει αυτό..."
"Ναι άλλα αν επανεξετάζοντας δεις και τα δικά σου λάθη και τις δικές σου αδικίες;"
"Μα αυτό είναι το δύσκολο,το να δεις τα λάθη των άλλων είναι το πιο απλό...Ομολογώντας όμως τα λάθη σου και ζητώντας συγνώμη για την όποια αδικία έκανες γκρεμίζεις τον τοίχο της βλακείας που φτιάχνει ο εγωισμός σου και μαζεύεις φως και αέρα...Αυτη είναι η αμοιβή σου..."
"Κανένας όμως δεν συμμερίζεται και δεν το εκτιμάει αυτό άρα...
"Η αποκάλυψη του αληθινού εαυτού μας "με διέκοψε πριν τελειώσω την φράση μου"γίνεται παντα δύσκολα αποδεκτή...Ακόμα και εσυ αν το σκεφτείς γιαυτό είσαι εδώ απόψε...Οι άνθρωποι προτιμάνε να ζούνε την παραπλάνηση γατι εχουν την ψευδαίσθηση οτι το ψέμα ειναι ευκολότερο απο την αλήθεια...Αλλα αυτό είναι λάθος...Την αλήθεια την καταθέτεις και νιώθεις καλύτερα,άσχετα αν θα εκτιμηθεί η θα γίνει αποδέκτη...Το ψέμα όμως θέλει συνεχή δημιουργία,καλή μνήμη ,θεατρικές ικανότητες,προσπάθεια...Και κατά κανόνα αποκαλύπτεται πάντα..."
"Ναι ..Έτσι όπως το λες τώρα αλλάζει...Αλλα πότε δεν θα συνηθίσω την αχαριστία...Είναι το μονο που με πονάει... Είναι άδικος και χαμένος χρόνος τελικά να επενδύεις σε αγάλματα..."
"Ένα θα σου πω, μην πάψεις πότε να αγαπάς αυτά τα αγάλματα,να τα θεωρείς ως ένα απο τα πιο όμορφα πράγματα που έκανες στην ζωή σου και σίγουρα όχι χαμένο χρόνο"...
"Μα ..."τραύλισα
"Πιο ήταν ένα απο τα πρώτα πράγματα που έμαθες απο μένα;"
"Oτι όταν αποφασίζεις να δώσεις να δίνεις τα πάντα ...Οσο πιο πολλά μπορείς χωρίς τσιγκουνιές και μιζέριες..."
"Ξέρεις πιο είναι το καλό οταν το κάνεις αυτο;"
"Προσπαθώ να καταλαβω..."
"Πρώτον:Ένας άνθρωπος που δίνει τα πάντα δεν έχει πότε τίποτα για να χάσει...Και δεύτερον όταν δίνεις όσο πιο πολλά από αυτά που έχεις μέσα σου τόσο πιο πολύς χώρος μένει άδειος για να να γεμίσει όταν κάποιος θα θελήσει να δώσει σε εσένα... Δες το ότι έχεις πολύ χώρο να δεχτείς πολλά όμορφα πράγματα..."
"Oμολογω οτι δεν το είχα σκεφτεί έτσι..."
"Γιατί ο θυμός μερικές φορές θολώνει την κρίση σου"
"Ναι αλλά αυτή την φορά σιώπησα ..."
"Να ξέρεις ότι όλοι σέβονται την αξία της σιωπής ενός ανθρώπου που μπορεί να τους σκοτώσει με λέξεις,άσχετα αν δεν θα το δείξουν ποτέ,το ξέρουν και το σέβονται..."
"Θα ήθελα πολύ να το πιστέψω...Άπλα μερικές φορές πλέον ..."
"Αρκετά" είπε και ο τόνος της φωνής του έγινε αυστηρός"Αυτή η συζήτηση τελείωσε,πήρες τις απαντήσεις που ήθελες από μένα...Πήγαινε και πια ασχολήσου με τα καινούργια λουλούδια που φύτεψες στον κήπο σου...Τώρα αυτά έχουν ανάγκη την φροντίδα και την αγάπη σου...Και είναι τόσο πολύ όμορφα.."
Κατάλαβα ότι η οποιαδήποτε προσπάθεια να κάνω την τελευταία ερώτηση που ήθελα θα ήταν μάταιη...Ο χρόνος μου είχε τελειώσει...
"Ευχαριστώ" ψιθύρισα και σηκώθηκα "Αισθάνομαι πολύ πιο ήρεμος τώρα..."
Όπως γύρισα άκουσα την φωνή του ..
"Ιανέ...Μην ξεχνάς ότι ο μεγαλύτερος σου φόβος...Φοβάται μήπως και δεν τον φοβηθείς..."
Χαμογέλασα χωρίς να γυρίσω να τον κοιτάξω...Μόλις είχε απαντήσει στην ερώτηση που δεν πρόλαβα να κάνω...
Καθώς άρχισα να απομακρύνομαι τον άκουγα να τραγουδάει το αγαπημένο του τραγούδι...

"Ρώτα με ότι θες
για όσα φοβάσαι να ρωτήσεις
χορεύουν μέσα μου γυμνές
όλες οι απαντήσεις... "

8 σχόλια:

D.Angel είπε...

Καλημέρα Ιανέ μου
Υπάρχει κι ένα άλλο τραγουδάκι
που λέει: Πες μου τι άλλο
φοβάσαι, και θα γίνω!Χι χι χι
Ελααααα
Χαμογελα
κι αν σε πειράξει κανείς
πες μου να του σπάσω τα μούτρα!
Αμε
Φιλιά πολλά

Βιβη είπε...

Οι ψυχες μας γεννιουνται αφοβες.Το φοβο τον γεννουν οι ανθρωποι! Καλημερα Ιανε μου!

ΦΟΥΛΗ είπε...

Α πολύ συχνά μιλάς μαζί του ,αυτός παιδί μου θα σε κουζουλάνει!!!
Φιλιά γειαααααα

Ευρύνοος είπε...

Και να προσθέσω φίλε μου, πως, όποιος έχει υπομονή, παίρνει πάντα απαντήσεις σε όλες τις ερωτήσεις του..

καλησπέρα :)

Ianos είπε...

D.Angel...
Ε αμα εχω εσενα δεν φοβαμαι τιποτα...
Να εισαι ετοιμη για αγωνα πυγμαχιας..χαχαχα
Χαμογελαω... Αμεεεεεε
Φιλιααααααααα....

Ianos είπε...

Βιβη...
οι ανθρωποι γεννουν τους φοβους ,οι ανθρωποι τους γιγαντωνουν,οι ανθρωποι τους νικουν...Φιλια!

Ianos είπε...

Φουλη....
Λες να φταιει αυτος για την κατασταση μου?χαχαχα Φιλια!!!:)

Ianos είπε...

Ευρύνοοε...
οπως παντα η προσθεση ηταν ευστοχη...Καλο βραδυ φιλε μου:))