5/9/10

Καθυστερημένο κατευόδιο...


Σε είδα στο όνειρο μου εχθές...
Ήσουν ντυμένη στα λευκά και έμοιαζες ίδια...
Ίδια όπως σε έχει φυλακίσει η μνήμη μου...
Η μόνη διάφορα ήταν ότι το πρόσωπο σου τώρα, ήταν πιο φωτεινό,πιο γαλήνιο,πιο όμορφο από τότε...
Με τρομαξες λίγο, καθώς εμφανίστηκες απότομα μπροστά μου από το πουθενά μέσα στο δρόμο του ονείρου...
Πριν προλάβω να συνέλθω από την έκπληξη και να σου μιλησω μου είπες ένα "Μην με ξεχνάς άλλα άφησε με "και χάθηκες...
Πετάχτηκα κάθιδρος και τρομαγμένος...
Πήρα μια βαθιά αναπνοή και προσπάθησα να συνέλθω...
Η εικόνα σου από το όνειρο όμως έμοιαζε σφηνωμένη στο μυαλό μου...
Σε λίγο, ήρθαν παρέα της σκιές και απόκοσμοι ψίθυροι που λεπτό με το λεπτό δυνάμωναν καλώντας με επιτακτικά να πάω κοντά τους...
Άξαφνα οι φωνές σώπασαν η θολούρα καθάρισε και το μυαλό μου φωτίστηκε σαν κάποιος να άναψε το φως....
Τότε κατάλαβα γιατί είχες έρθει και ποια είναι η επιθυμία σου...
Σηκώθηκα, ντύθηκα και βγήκα έξω μέσα στην νύχτα...
Ανέβηκα πάνω στη μηχανή και οδήγησα μέχρι τον μεγάλο πεζόδρομο της Φωκιωνος Νέγρη...
Περπάτησα λίγο και έφτασα μπροστά στα τραπεζάκια της μικρής κρουασαντερι που είχαμε κάτσει όλοι μαζί για τελευταία φορά...
Μια χαρούμενη παρέα νέων ανθρώπων που τελείωναν ένα ακόμα ξενύχτι τους τρώγοντας πρωινό μέσα σε γέλια, πειράγματα και πρωινές κυριακάτικες εφημερίδες...
Η εικόνα μας ξανά ζωγραφίστηκε μπροστά μου...
Ήμασταν όλοι εκεί ξανά ...
Εγώ αγκαλιά με την αγαπημένη σου φίλη και συγκάτοικο τη Ζωή, ερωτευμένοι και χαρούμενοι...
Ο κάλος μου Χρήστος που σε τύλιγε με την αγάπη του...
Ο Κώστας που σε νοιαζόταν με το δικό του ιδιόρρυθμο τρόπο...
Η Ρουλα με το απίστευτο χιούμορ της...
Όλοι μια χαρούμενη και γεμάτη δίψα για ζωή παρέα....
Η εικόνα μας διαλύθηκε και τα μάτια μου ξανά βυθίστηκαν στο σκοτάδι...
Ένα σκοτάδι τόσο πηχτό που το ένιωθα λες και έβγαινε από μέσα μου...
Αυτό το δάκρυ που κρατιόταν φυλακισμένο για τρία χρόνια κύλησε θριαμβευτικά ελεύθερο στο μάγουλο μου...
Την βραδινή άπνοια διέκοψε ένα παράταιρο αεράκι που χάιδεψε το πρόσωπο μου και πήρε το δάκρυ μου πριν αυτό πέσει στο έδαφος...
Δεν ήμουν πλέον μόνος στο χώρο ...
Είχες έρθει και εσύ...
Κατευθύνθηκα στο αντικρινό παρτέρι και έκοψα ένα μικρο άσπρο λουλουδι...
Πήγα και το άφησα στην θέση που καθόσουν...
"Αντίο γλυκιά μου"ψιθύρισα"Καλό σου ταξίδι..."
Επιτέλους μετά από τόσο καιρό σε αποχαιρέτησα...
Το αεράκι δυνάμωσε απότομα και αισθάνθηκα σαν ένας άγγελος να ξερίζωσε ένα κομμάτι της ψυχής μου και εγώ εκστασιασμένος το έβλεπα να χάνεται μέσα σε ένα εκτυφλωτικό λευκό φως...
Ο αέρας σταμάτησε το ίδιο απότομα όπως άρχισε...
Αυτό ήταν που ήθελες ε;
Τελικά σε είχαν χαιρετίσει όλοι,ο καθένας με τον τρόπο του, εκτός από μένα...
Που πεισματικά αρνιομουν να λείπει το οποιοδήποτε κομμάτι από την πιο όμορφη περίοδο της ζωής μου...
Που μικρόψυχα δεν ήρθα στην κηδεία σου για μην δω εκείνη που μας ένωνε μετά από τόσα χρόνια ....
Που εγωιστικά απόφευγα να μιλάω για σένα και όταν το έκανα σε ανάφερα σαν να έλειπες κάπου για λίγο...Σαν να ειχες παει διακοπές και θα γύριζες...
Συγχωρά μου την καθυστέρηση...
Συγχωρά μου που σε κράτησα τόσο καιρό εδώ στη γη...
Ήθελα πιο πολύ χρόνο από όλους τους άλλους για να το δεχτώ...
Μπορείς να φύγεις όμως πλέον...
Και εγώ επιτέλους μπορώ να σε θρηνήσω και να συμφιλιωθώ με την ιδέα του θανάτου σου...
Το ξέρεις ότι θα σε εχω πάντα μέσα στην καρδιά μου...
Και τώρα που επιτέλους θα είσαι ένας ελεύθερος άγγελος,σου ζήτω μια τελευταία αποχαιρετιστήρια χάρη...
Να μην μας ξεχάσεις εσύ...
Να μας προσεχείς...
Αντίο γλυκιά μου ...
Θα τα ξαναπούμε σίγουρα σε κάποια στιγμή...

Για την Χαρά...Που έφυγε πριν από τρία χρόνια πρόωρα και άδικα, προδομένη από την καρδιά της στα τριάντα πέντε της...Και που μέχρι την χθεσινή νύχτα δεν της είχα πει αντίο...

Υ.Γ.Είναι κάποιες συμπτώσεις που σου προκαλούν δέος, ανατριχίλα και ερωτήματα...

22 σχόλια:

elena porcupine είπε...

Τρομακτικά τα λόγια σου μέσα στη νύχτα κι όμως γεμάτα βάλσαμο για την ψυχή που μένει πίσω και μαθαίνει να ζει μ´ αυτόν τον πόνο!

Μακάρι να μην σ´ ένιωθα!!!

Καλημέρα!

χρηστος είπε...

μου ειχες πει οτι θα εγραφες γι' αυτην αλλα δεν ημουν προετοιμασμενος να ξαναζησω την νυχτα εκεινη!τα δακρυα ξεχυθηκαν σαν αφηνιασμενο ποταμι!
ουτε εγω φιλε εκανα αυτο που ενιωθα,απο εγωισμο και φοβο δεν πηγα στην κηδεια της.
μαλλον τωρα πια ειμαι ετοιμος να της παω ενα λουλουδι και να πω αντιο

Βιβη είπε...

Είναι πικρό να λες αντίο σε έναν αγαπημένο άνθρωπο.Όλοι μας κάποια στιγμή έχουμε αρνηθεί να αποχαιρετήσουμε τότε που πρέπει... 'Εκλαψα μαζί σου Ιανέ μου. Καλημέρα...

D.Angel είπε...

Τυχαίο;
Δε νομίζω!
Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα!

Ανώνυμος είπε...

..η αγάπη παραμένει δυνατή ακόμα και..μετά..
..είμαι βέβαιη ότι η σκέψη της θα σας συντροφεύει..

ΦΟΥΛΗ είπε...

δεν θα μπορούσες να την χαιρετήσεις καλύτερα και ας άργησες...
καλησπέρα καλή βδομάδα...

ria είπε...

μερικές φορές αρνούμαστε να δεχτούμε την πραγματικότητα. θέλουμε χρόνο να το πάρουμε απόφαση...

κάλλιο αργά παρά ποτέ.

καλό βράδυ, να είσαι σίγουρος ότι η χαρά σας προσέχει όλους.

Anael είπε...

Δέος που δίνει θέση στη συγκίνηση..
και η βαθιά ανάσα γίνεται από μια, πολλές..
Μαζί ανασάναμε..

Ομόρφυνες έναν αποχαιρετισμό που κάποτε φαινόταν άσχημος, άπιαστος, απλησιάστος..
Μαζί τον πλησιάσαμε..

Έδωσες στη μνήμη Αγγελική μορφή και στη ψυχή ταξίδι..
Μαζί τους θυμόμαστε..
μαζί ταξιδεύουμε..
και Εκείνοι μας προσέχουν

Όνειρα που έρχονται να μας θυμήσουν μια ευχή:
"Καλό ταξίδι.." λέμε..
Γιατί η ζωή έιναι ένα ταξίδι:
"Ζωή πριν, Ζωή μετά.."

Καλοτάξιδα και τα όνειρα σου απόψε καλέ μου!
Με συγκίνησες πάλι..

cibus♥I είπε...

Για παιχνίδι ήρθα με δάκρυα θα φύγω...Τπτ δεν είναι τυχαίο...
Καλό φθινόπωρο Ιανέ μου! Όποτε είσαι σε game mode come by my place...

zoyzoy είπε...

Οι ευαίσθητες ψυχές είναι αδύνατον να δεχτούν "τη φυγή" των αγαπημένων τους!
Είναι φοβερή στιγμή γιαυτούς που μένουν για κείνους που φεύγουν!

Η μνήμη της να μένει πάντα ζωντανή και δένει πάντα τη παρέα σας!

Φιλιά θαλασσινά Ιανέ μου!

Ianos είπε...

porcupine ...
Συνηθίζεται ποτε ο πονος της απώλειας άραγε;Μακάρι... Για όλους μας...
Μακάρι να μην ένιωθες λέω και εγώ!!!
καλο βραδυ!!!

Ianos είπε...

Χρηστο...
Ποτε δεν θα ησουν ετοιμος αδερφακι...
Οπως ποτε δεν ημουν ετοιμος και εγω...
Αλλα πρεπει...Την κρατήσαμε πολυ καιρό εδω...Άφησε την να φυγει...

Ianos είπε...

Βιβη ...
Πικρο δεν θα πει τιποτα,και εσυ το εχεις βιωσει και το ξερεις... Καλο βραδυ!

Ianos είπε...

D.Angel ...
Ουτε εγω το νομιζω γλυκια μου!Καλο βραδυ!πολλα φιλιααααααα!!!!

Ianos είπε...

new-girl-on-the-blog...
μερικα πραγματα δεν μπορει να τα νικησει ουτε ο θανατος...
Και εγω αυτο πιστευω οτι θα μας προσεχει...Καλο βραδυ!

Ianos είπε...

ΦΟΥΛΗ...
Ετσι μονο μπορουσα να της πω αντιο καλη μου!Καλο βραδυ φιλια!

Ianos είπε...

ria...
Οι παροιμιες ειναι σοφες!Η Χαρα θα ειναι παντα μαζι μας την νιωθουμε ολοι κοντα μας! καλο βραδυ!

Ianos είπε...

Anael μου...
Η σύμπτωση λένε είναι ο τρόπος του θεού για να κάνει αισθητή την παρουσία του στους κοινούς θνητούς...
Το αισθάνθηκα εγώ...
Μαζί κάναμε τόσα πράγματα αυτές τις δυο μέρες που άνθρωποι που είναι χρόνια γνώριμοι δεν μπορούν να τα κανουν...
Ίσως οι ψυχές που αποχαιρετίσαμε κάνανε και τις δικές μας να ακουμπήσουν...
Η συγκίνηση είναι αμοιβαία...
να έχεις μια όμορφη νύχτα γεμάτη όμορφα όνειρα γλυκιά μου!!!Μεγάλο φιλί!!!!

Ianos είπε...

cibus♥I ...
Σας έκανα όλους να κλάψετε τελικά...
Ελπίζω τουλάχιστον να το είχατε ανάγκη!!! Θα έρθω από εκεί να πάρω την πρόσκληση και θα την τιμήσω...
Καλο φθινοπωρο να χουμε!Φιλιά!!! :)

Ianos είπε...

zoyzoy...
Οι ευαισθητες ψυχες πρεπει να βρισκουν το θαρρος να αφηνουν την ψυχη που εφυγε να αναπαυθει...
Και αυτες να βρουν το κουραγιο να συνεχισουν!Πολλα φιλια!!!

Ευρύνοος είπε...

Ποιητικό φιλαράκι, πέρνα απο τον Τρελό παρακαλώ, έχεις πρόσκληση..

καλησπέρα :)

Ianos είπε...

Ευρυνοε...
ευχαριστω φιλαρακι φυσικα και θα περασω να παρω την προσκληση μου... :) Καλο βραδυ!