13/9/10

Χαρισμένος εφιάλτης...


Τα μάτια κλείνουν για να κοιμηθώ...
Οι αισθήσεις μου διαδοχικά αρχίζουν να χαλαρώνουν και να υπολειτουργούν...
Μέτα,αρχίζει η αίσθηση της πτώσης....
Μιας πτώσης γρήγορης,απότομης,βαθιάς...
Σαν να προσπαθώ να φτάσω στον πάτο μιας σιωπηλής λίμνης...
Που να βρίσκεσαι εσύ;
Είσαι άραγε κάπου μόνη και με περιμένεις;
Θέλω να δω το πρόσωπο σου αυτή την νύχτα...
Αυτό που επιμελώς μου κρύβεις τόσο καιρό...
Πιο παιχνίδι θα παίξουμε απόψε;
Μπορώ αυτή την φορά να μείνω λίγο περισσότερο;
Άραγε αυτή η αίσθηση ή η ψευδαίσθηση θα κρατήσει;
Η λίμνη και το όμορφο τοπίο της εξαφανίζονται...
Την θέση της παίρνει ένας ελάχιστα φωτισμένος δρόμος και μπροστά μου είναι η πόρτα ενός κακόφημου μπαρ...
Γιατί με έφερες εδώ;
Τι θέλεις να αποδείξεις;
Σπρώχνω την πόρτα με δύναμη και προχωράω προς την μεγάλη ξύλινη μπάρα που βρίσκεται στο κέντρο του χώρου...
Στην ατμόσφαιρα χορεύουν οι νότες που βγαίνουν από το πιάνο ενός τυφλού πιανίστα...
Καθώς περνάω από δίπλα του μου χαμογελάει και αισθάνομαι λες και τα άσπρα μάτια του μπορούν να δουν τις πιο ενδόμυχες σκέψεις μου...
Κάτι δεν πηγαίνει καλά...
Η μουσική είναι πολύ δυνατή παρόλο που προέρχεται από ένα μόνο όργανο...
Και αυτά τα γέλια των θαμώνων, όλα μοιάζουν όμοια και ψεύτικα...
Κανείς δεν με κοιτάζει...
Κανείς δεν μου μιλάει ...
Μόλις πλησιάζω γυρίζουν απότομα από την άλλη και απομακρύνονται...
Η μουσική τώρα γίνεται όλο και πιο γρήγορη και μαζί της θαρρείς ανεβαίνουν και οι χτύποι της καρδιάς μου....
Είμαι κοντά σου το νιώθω...
Τα λιγοστά φώτα της αίθουσας τρεμοπαίζουν...
Απέναντι μου πια ξεχωρίζω την φιγούρα σου...
Καθώς σε πλησιάζω με κοιτάζεις βαθιά μέσα στα μάτια και μου λες
"Είδες που κατάφερες τελικά να με βρεις;"
"Πάντα θα σε βρίσκω "απαντάω προσπαθώντας να φανώ όσο γίνεται πιο ψύχραιμος "αφού στο εχω υποσχεθεί"
"Φεύγουμε από εδώ μέσα;" με ρωτάς με μια φωνή όλο υποσχέσεις...
"Φεύγουμε"σου λέω αδημονωντας...
"Προχώρησε μπροστά και έρχομαι αγάπη μου" μου ψιθυρίζεις στο αυτί...
Γυρνάω την πλάτη μου χαμογελώντας άλλα μετά από ένα βήμα νιώθω ένα κάψιμο και ένα οξύ πόνο...
Βάζω το χέρι μου και τραβάω το μαχαίρι που μόλις έχεις καρφώσει στο πίσω μέρος της βάσης του λαιμού μου...
Ένας πίδακας από το αίμα μου πιτσιλάει στο πρόσωπο σου άλλα αυτό δεν μοιαζει να σε ενοχλεί καθόλου...
Μάλλον δείχνεις να το απολαμβάνεις...
"Γιατί;"σε ρωταω με τρεμάμενη φωνή...
"Γιατί η αγάπη είναι θυσία ...Αυτές τις αηδίες δεν μας λες συνέχεια;Συγχαρητήρια λοιπόν Ιανέ μου, μόλις θυσιάστηκες!!!"
Αρχίζεις να γελάς...
Με ένα γέλιο τόσο δυνατό,τόσο απόκοσμο που μου τρυπάει τα τύμπανα και είναι το τελευταίο πράγμα που ακούω πριν σωριαστώ στο πάτωμα...

Πετάχθηκα απότομα από τον ύπνο μου και άρχισα να ανασαίνω γρήγορα και ακανόνιστα... Έμοιαζα σαν να ήμουν ώρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και είχε αρχίσει να μου τελειώνει η ανάσα....
Εφιάλτης λοιπόν...
Αυτό και αν είναι ειρωνεία....
Την νύχτα που τρομαξες σου χάρισα μια ονειροπαγιδα για να φυλακιστούν οι εφιάλτες σου...
Την νύχτα που τρόμαξα άνοιξες την φυλακή και μου χάρισες έναν από αυτούς...

23 σχόλια:

Vangel Greko είπε...

Aνατριχιαστικό...

Συγκλονιστικό και με γλαφυρές λεπτομέρειες...

Μισώ τους εφιάλτες...

Κάτι γίνεται στο υποσυνείδητο σου και καλό είναι να το ψάξεις...

μ'εκτίμηση

υγ. καλή βδομάδα με χαμόγελο!!

υγ.2. ευχαριστώ για το ουσιαστικό σχόλιο σου...

ΦΟΥΛΗ είπε...

Εφιάλτης λοιπόν?
Καλημέρα Ιανε...

elena porcupine είπε...

Αυτό που δεν κατάλαβα με σιγουριά, είναι τελικά αν ο εφιάλτης συνεχίζεται και στον ξύπνιο...

Αν ναι, πόσο δύσκολο συναίσθημα αυτό που δεν μπορείς να αποφύγεις την πίκρα σε κανένα επίπεδο...

Καλημέρα!

Βιβη είπε...

Να μοιράζεσαι όχι μόνο τα όνειρα αλλά και τους εφιάλτες.Κυρίως αυτούς.Η υπέρτατη μορφή αγάπης.Κι εσύ το ξέρεις καλά αυτό.Πικρό, μελαγχολικό,συγκλονιστικό! Καλημέρα Ιανέ μου και σου εύχομαι τέτοιοι εφιάλτες να παραμένουν στην χώρα του Μορφέα...

Σταλαγματιά είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=PBUiSOuxZzI

~reflection~ είπε...

Η λέξη ΕΦΙΑΛΤΗΣ με έφερε....

Λυπάμαι πολύ, μα ήρθα ΜΟΝΟ για να σου χαρίσω έναν ακόμη εφιάλτη!!!... μόνο...

λυπάμαι...

Ξεσήκωσέ με να φύγουμε…
Πάρε με από αυτό το τοπίο
της άγριας απομάκρυνσης από την εκλογίκευση…

Λίγο ακόμη και θα σκεπαστώ
από σωρούς καμένα ξύλα..

Η φωτιά του παραλόγου
καίει άυλα αντικείμενα της σκέψης…
Μέσα μου, το αδέσμευτο τοπίο διογκώνεται
και κρύβει τόνους κομμένες από τη ρίζα ελπίδες,
σπασμένα κλαδιά αισιοδοξίας…


Όλα τώρα παραδόθηκαν
σε μία αυτόνομη φλόγα νοερής καταστροφής…

Φοβάμαι τα όνειρα
που δείχνουν πως πεθαίνω…

Έστω και νοερά ν’ αγγίξω το κρύο κορμί της βεβιασμένης αυτοκτονίας
νιώθω όλη την πραγματικότητα
να διαβρώνεται από φοβίες αυθαίρετης και ανυποχώρητης παραλογίας…

Όγκοι υδάτινων φόβων με σκεπάζουν
και ένα κύμα ασύλληπτης προτροπής
με ωθεί να πέσω στο κενό,
μήπως και σώσω κομμάτια αυτοελέγχου...

Με στοίχειωσε το είδωλο του ονείρου...
κι όλοι οι δαίμονες φοράνε τ'όνομά μου..
κάτι ραγισμένα σκαλοπάτια γκρεμίζουν το βήμα μου
και μετέωρη όλο πέφτω....
όλο πέφτω ..
μέσα σε βυθούς αδιέξοδης ικεσίας...
με την ανάσα μου να τρέχει
πάνω στο νεύρο της σιωπής ενός αδιανόητου πανικού..
και ένας απόηχος να φωνάζει..
και να Εκλιπαρώ:

Δώσε μου μία συλλαβή – Βαρκούλα Διαφυγής…

Πάρε με από αυτό το τοπίο!.....


Γαμωτο...
φυσικά με το τραγουδι που το συνοδευεις ... γαμωτο...

http://www.youtube.com/watch?v=FeSuaniK3Gw&feature=related

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Εφιαλτες....το χειροτερο μου...και σε ποιον δεν ειναι νομιζω...

elena porcupine είπε...

Εφιάλτης ξε-εφιάλτης πάντως,

το κομμάτι τα σπάει....Το λατρεύω...

Είχα καιρό να το ακούσω!

Φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

Μα πώς μπορεί ένας εφιάλτης να γίνει δώρο;

D.Angel είπε...

Ονειρα γλυκά εύχομαι!
Φιλιά πολλάααααααα
Σμουατς

zoyzoy είπε...

Εχεις μια μοναδική ικανότητα να παρουσιάζεις και τους εφιάλτες με τα πιο ζωντανά χρώματα και τους πιο μελωδικούς ήχους.

Μόνο στα όνειρά σου εύχομαι!

Με θαλασσινά!!

Ianos είπε...

Vangel Greko ...
χαίρομαι πολύ φίλε μου που σου άρεσε!
Όλοι τους μισούμε τους εφιάλτες αλλά κανείς μας δεν μπορεί να τους αποφύγει...
Ελπίζω το σχόλιο μου να σε βοήθησε οσο και οπου επρεπε!
καλη εβδομαδα!

Ianos είπε...

ΦΟΥΛΗ...
και χαρισμένος μάλιστα !!! ;)
Καλό βράδυ!!!

Ianos είπε...

porcupine...
Ευτυχώς ο εφιάλτης μένει στον ύπνο!
αν μεταφερθεί και στον ξύπνιο χαθηκαμε!!!
Δεν είναι τραγουδαρα?Από τις πιο όμορφες ροκ μπαλάντες!!!
Καλό βράδυ!Φιλιά!!!

Ianos είπε...

Βιβη...
Κρύβε λόγια σχετικά με το τι ξέρω...χε χε...
Και εγώ αυτό εύχομαι να μένουν εκεί!!! Φιλιά!!!!

Ianos είπε...

Σταλαγματιά...
Καθε Σεπτέμβρη ζωντανεύεις και με σκοτώνεις...
Πόσο ταιριαστό...Με ανατρίχιασες...
Φιλί!

Ianos είπε...

kakia_p...
Θα θελα να σε έφερνε κάτι πιο όμορφο...
Θα θελα να μου χάριζες κάτι διαφορετικό από ένα εφιάλτη...
Άλλα αφού αυτό επιθυμείς να μου χαρίσεις θα το δεχτώ και θα νιώσω χαρά όπως νιώθω για κάθε δώρο που δέχομαι...
Είδες γαμώτο που ακόμα και ένας εφιάλτης μπορεί να έχει την πιο όμορφη μουσική υπόκρουση;
καληνυχτες...

Ianos είπε...

Ρίκη Ματαλλιωτάκη...
Σε ολους το ιδιο ειναι Ρικη μου!Σε ολους! :) Καλο βραδυ!

Ianos είπε...

new-girl-on-the-blog...
Μπορεί,όταν κάποιος στον χαρίσει... Και δυστυχώς υπάρχουν άνθρωποι που κανουν τέτοια δώρα... Φιλιά! :)

Ianos είπε...

D.Angel...
Ευχή ελήφθη! Τα όνειρα πετιμέζι απόψε!Φιλιααααααααααααα!!!!!

Ianos είπε...

zoyzoy...
Ευχαριστώ γλυκιά μου και για τα όμορφα λόγια σου και για την ευχη...
Πολλά φιλιά!!!

~reflection~ είπε...

Παραπλευρως κινούνται οι επιπλεύσεις..

Επιπλέω..
Βυθιζομαι..
Χανω την υδάτινη ισορροπία μου και ένα χερι με βουλιάζει στην Σωτηρία...

Άσε με λίγο ακόμα...
κάποιος μιλησε για εφιάλτες που χαρίζονται...
τωρα το θυμήθηκα..

Ήρθα να του πω:

"ΝΑΙ, οι εφιάλτες χαρίζονται..
είναι πιο πολύτιμο να σε διαλέξω να ζήσουμε έναν εφιάλτη, παρά έναν παράδεισο.... Εκει ΟΛΟΙ αντεχουν... εμεις επιλέγουμε τον αλόγιστο κίνδυνο, γιατί αυτος Δενει αληθινα τους ανθρωπους!!!..."


Μη με σωσεις...
βουλιαζω στην υδατινη φυλακή του πνιγμού..
ασε με να αγγίξω κολαση και μετα αν καταφερουμε θα σωθουμε μαζι...

αλλιως θα αναπολείς καποτε και θα λες:

"Γνωρισα ένα κορίτσι που αγαπησε τους εφιάλτες!..."


Τα φιλια μου.... βουτιές στις εφιαλτικές μελωδίες......

Ianos είπε...

kakia_p....
"ΝΑΙ, οι εφιάλτες χαρίζονται..
είναι πιο πολύτιμο να σε διαλέξω να ζήσουμε έναν εφιάλτη, παρά έναν παράδεισο.... Εκει ΟΛΟΙ αντέχουν... εμεις επιλέγουμε τον αλόγιστο κίνδυνο, γιατί αυτος Δενει αληθινα τους ανθρωπους!!!..."
ΤΙ ΟΜΟΡΦΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΠΕΣ!!!
ΠΟΣΟ ΑΛΗΘΙΝΟ!!!
Ομολογώ ότι μου έδωσες μια άλλη οπτική του θέματος...
Την σωστή...
Σε ευχαριστώ για αυτό και από τώρα θα μπορώ να λέω
"Γνώρισα ένα κορίτσι που μου έδειξε γιατί πρέπει να αγαπάω τους εφιάλτες που μου χαρίζονται!..."
Πολλά φιλιά!!! :)