25/4/11

Μικρή πυγολαμπίδα...


Τα πιο όμορφα λόγια μου άρχισαν να ματώνουν απόψε...
Παλεύουν για την επιβίωση τους μέσα στην φουρτουνιασμένη θάλασσα απομόνωσης που έχω δημιουργήσει ο ίδιος...
Κάπου ανάμεσα στο χρόνο άρχισα να αδυνατώ να θυμηθώ αν αυτή η δημιουργία ήταν για προστασία η για τιμωρία...
Μα ακόμα και αν είναι για πρώτο η ουσία είναι ότι πονάει σαν το δεύτερο...
Υπάρχουν τόσες ανείπωτες λέξεις που πεθαίνουν μεταξύ μας...
Που ίσως η απουσία τους να χωρίζει τις ζωές μας...
Να κόβει τα μονοπάτια που οδηγούν τον ένα στον άλλο...
Ωστόσο κάποιες νύχτες ...
Από το ανοιχτό μου παράθυρο μπαίνεις μαζί με τον αγέρα και νιώθω τις άκρες των δαχτύλων σου να με χαϊδεύουν απαλά...
Να μου χαρίζουν παρηγοριά...
Να σκαλίζουν τις στάχτες της ζωής μου και να φτιάχνουν λέξεις ...
Λέξεις που δίνουν νόημα και κουράγιο όταν αυτό λιγοστεύει ...
Λέξεις για να είναι εκεί...
Όποτε τις έχω ανάγκη...
Σαν μια δικλείδα ασφάλειας...
Ενάντια στα επαναλαμβανόμενα λάθη...
Ενάντια στον αυτοκαταστροφικό εαυτό μου...

Τα πιο όμορφα λόγια μου άρχισαν να ματώνουν απόψε...
Αυτή την νύχτα που ο κόσμος είναι τόσο ήσυχος...
Αυτή τη νύχτα που τα αστέρια είναι οι δικαστές μου...
Δεν υπάρχουν ένορκοι και κοινό...
Είμαστε μόνο εγώ και το φεγγάρι που παρακολουθεί αμίλητο από θέση ισχύος...
Ο ήλιος ξεκουράζεται μέσα στο ουράνιο γαλάζιο σπίτι του και εγώ καρφωμένος στο εδώλιο κοιτάζω μέσα στο σκοτάδι το ανοιχτό μου παράθυρο...
Δεν με νοιάζουν οι ετυμηγορίες...
Το μονο που προσπαθώ να δω είναι εσένα που χαραμίζεις την μαγεία σου για κάποιον σαν έμενα...
Τι παράξενη αίσθηση...
Να είσαι εκεί άλλα ταυτόχρονα να είσαι και εδώ...
Μαζί μου ...
Ήρθες αυτή την νύχτα σαν μικρή πυγολαμπίδα και φωτίζεις τα σκοτάδια μου..
Ρίχνεις το φως σου στα μονοπάτια μου...
Ένα μικρο φως που μοιάζει με μια μικρή φλόγα...
Άλλα με τόση δύναμη...
Έτοιμο να αντιπαρατεθεί σε κάθε εμπόδιο που θα του βάλει αυτή η νύχτα...
Και η κάθε νύχτα...
Σε παρακαλώ προκαταβολικά να μου συγχωρείς τις σπασμωδικές μου αντιδράσεις...
Δεν ξέρω να χειρίζομαι τα όμορφα που μου χαρίζονται...
Βλέπεις...
Ανάξιος νιώθω για αυτή την ευλογία...
Να έρχεσαι κάθε νύχτα σαν μικρή πυγολαμπίδα και να ξορκίζεις το σκοτάδι της ψυχής μου με το φως σου...

16 σχόλια:

elena porcupine είπε...

Ιανέ μου,
είσαι τόσο τυχερός που μέσα στο σκοτάδι έχεις την πυγολαμπίδα σου!!!Εμένα μου σώθηκαν τα σπίρτα και φακό δεν έχω!!!

Κι αργεί να ξημερώσει!!!

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

τούτη τη νύχτα δεν υπάρχουν ένορκοι και δικαστές. κοινό όμως υπάρχει!

και είναι θυμωμένο σαν διαβάζει τόσες ηττοπάθειες, τόσες βολές κατά σου...

σ' αγαπώ για τις αλήθειες της γραφής σου. το ξέρεις;

ΦΟΥΛΗ είπε...

Λέξεις που δίνουν νόημα και κουράγιο όταν αυτό λιγοστεύει ...
Χρόνια πολλά ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!

D.Angel είπε...

Αυτή τη στιγμή είμαι με νεύρα κρόσια στο λιμάνι των πατρών και περιμένω το κτελ το οποίο θα περασει στις 5....Οπως καταλαβαινεις θέλω να αρχισω τα μπινελίκια!!!Δεν είναι κ ότι καλύτερο να σχολιάσω~! Αντε Χριστός Ανέστη κ φέτος!!! Φιλιά
Σμουατςςςςςςςςςςς
Γκρρρρρρρρρρρρρ

zoyzoy είπε...

Χριστός Ανέστη ονειρεμένε μου, πάντα χαρούμενος εύχομαι από καρδιάς με τους αγαπημένους σου!

Με φιλιά θαλασσινά!

Ianos είπε...

porcupine...
Σκαντζοχοιρακι μου μην νομίζεις και έμενα με την πυγολαμπιδα μου με χωρίζουν πολλαααα χιλιόμετρα...Άλλα τι να κάνω...Να σου στείλω εγώ κάνα φαναράκι καλέ να φωτίσει το δωμάτιο;
Φιλιά πολλααα!!!
Υ.Γ. Καλε την προσκληση για το παιχνιδι στην προηγουμενη αναρτηση την ειδες;

Ianos είπε...

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ...
Αχ δεν θέλω να θυμώνω το κοινό...αλλά εχω μερικές στιγμές που εγώ τις λέω στιγμές ρεαλισμού και αυτοί που με ξέρουν στιγμές αδικαιολόγητης απαισιοδοξίας...
Όσο για το άλλο όχι δεν το ήξερα άλλα νιώθω τρομερά κολακευμένος και χαρούμενος που η γραφή μου δημιουργεί αυτό το συναίσθημα σε ένα τόσο αξιόλογο και χαρισματικό άνθρωπο όσο εσύ...Ευχαριστώ!!!Σε φιλώ!!! :)

Ianos είπε...

ΦΟΥΛΗ...
Αληθως Ανεστη γλυκια μου!!!Χρονια πολλα!!!Φιλιαααααααααα!!!

Ianos είπε...

D.Angel...
Όχι καλά έκανες και δεν σχολίασες!!! Θα κοκκίνιζαν και τα πλακάκια!!!χι χι χι!!! Ελπιζω να γυρισες και ολα να ειναι καλα!!!Χρονια πολλα καλη μου!!!Σμουααααααααααααααααααααατςςςς μεγαλο χωρις γκρρ!!! ;)

Ianos είπε...

zoyzoy...
Τι ομορφο !!!Ευχαριστώ πάρα πολύ γλυκιά μου!!!Χρόνια πολλά και ότι καλύτερο για σένα και την οικογένεια σου...Πολλα φιλια!!! :)

Βιβη είπε...

Καμμιά καρδιά όταν είναι ευαίσθητη,ρομαντική και τόσο γεμάτη τρυφερότητα σαν τη δική σου δεν είναι ανάξια της ευλογίας της αγάπης. Μάθε λοιπόν να διαχειρίζεσαι τα όμορφα γιατί σου αξίζουν.....Καλησπέρα Ιανέ μου!

Ianos είπε...

Βιβή...
Προσπαθώ να μάθω να τα διαχειρίζομαι...Και δεν ξέρω αν μου ελπίζουν απλά θα προσπαθήσω να φανώ αντάξιος τους!!! :)

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.
Και φέτος την Πρωτομαγιά
η φύση όλη γιορτάζει
κι εύχομαι όλη σου η ζωή
με άνοιξη να μοιάζει.
ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΝΑ ΕΡΘΕΙ Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ -ΟΛΕΣ.

Σταλαγματιά είπε...

Τα λόγια δεν έχουν αξία όταν δεν είσαι εσύ μέσα να το θυμάσαι αυτό !!!!

Η αγάπη φωτίζει τους τολμηρούς ....παλεύω καιρό τώρα να την κατακτήσω !!

Φιλί

Ianos είπε...

Σταλαγματιά...
Για αυτο φροντιζω καθε μου λέξη να εχει μεσα της ενα κομμάτι απο την ψυχη μου...
Η αγαπη πρέπει να φωτίζει τους παντες πιστεύω...
Ολοι δεν την δικαιούνται;
Οταν παλεύεις και θέλεις πολύ κάτι κάποια στιγμή θα δικαιωθείς...
Τουλάχιστον ετσι πιστευω εγω...
Φιλι και καληνύχτα!!! :)

Ianos είπε...

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS...
Χρονια πολλα παλικαρι μου και ελπιζω να εκανες back up μην εχουμε ξανα τα ιδια!!! :)