Τι έκανα πάλι;
(Είμαι τόσο μπερδεμενος...)
Σε μισώ...
(Όχι ψέμματα λέω,δεν μπορώ να νιώσω κανένα άσχημο συναίσθημα για σένα...)
Πες μου ένα καλό λόγο για να πιστέψω ότι δεν ήσουνα χαμένος χρόνος...
(Τι πήγε λάθος πάλι;)
Μείνε μακριά μου...
(Περίμενε δεν το εννοώ στα αλήθεια..Να είσαι πάντα κάπου που μπορώ να σε βρω...)
Είμαι τόσο κουρασμένος από τα λάθη και τις πληγές...
(Θα κρατήσω το φως αναμμένο για να μπορέσεις να βρεις το δρόμο μες στο σκοτάδι....)
Αυτό που έγινε απόψε δεν πρέπει να ξαναγίνει ποτέ...
(Διάβολε ακόμα το κορμί σου με πονά...)
Ήταν ένα λάθος...
(Για το οποίο κατηγορώ αποκλειστικά τον εαυτό μου...)
Γιαυτό ας το ξεχάσουμε καλύτερα...
(Μην με ξεχνάς ε,να με θυμάσαι...)
Φίλοι;
(Τι γλυκό ψέμα για να ελευθερωθούμε...)
Όλα εντάξει λοιπόν...
(Έκτος από μερικές βαθιές ουλές...)
Να προσέχεις...
(Πάντα θα σε αγαπάω...)
Καλή σου νύχτα...
(Να προσέχεις το κομμάτι της ψυχής μου που κουβαλάς μαζί σου...)
Αντίο...
(Αντίο...)
20 σχόλια:
Άνθρωποι που αγαπήθηκαν πραγματικά ποτέ δε λένε αντίο…
Φιλί επιστροφής!
όσα λέγονται απ'τα χείλη..
πόσα κρύβουν μυστικά (της καρδιάς)..
αντίο.
(μείνε.)
Φιλί και καλημέρα.. :)
Το αντίο κρύβει όντως ένα αντίο απο πίσω....????
Γιατί να μην λέμε μόνο τις παρενθέσεις?? Πόσο πιο εύκολα θα ήταν τα πράγματα...
Φιλί Διαμαντένιο καλέ μου Παύλε!
Είναι στιγμές που "όλα" δεν πηγαίνουν καλά..τότε χαμογελάμε (για να πάμε κόντρα στα στραβά)!
Μελαγχολικό,τρυφερό,αληθινό και λίγο πικρό... Όλοι μας μιλάμε με παρενθέσεις! Ειδικά εκεί που πονάμε.....Συμφωνώ απόλυτα με την Next Day....Όχι όμως με το αντίο(αντίο)...Καλησπέρα Ιανέ μου!!
Μα γιατί άλλα λέμε
κι άλλα εννοούμε;
Δεν θα ταν ομορφότερα όλα
αν λέγαμε τα σύκα σύκα
και τη σκάφη σκάφη;;;;
Σμουατςςςςςςςςςςς μεγάλο!
ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ...
Δεν υπάρχουν αντίο στο δρόμο μας ε;
Μακάρι...
Γλυκό φιλί και καλημέρα!!! :)
Εκείνη...
Αυτά τα ανείπωτα είναι που πονάνε...
Αυτά τα μυστικά της καρδιάς!!!
Καλημερα και φιλι μεγαλο!!! :)
next_day...
Μπορεί στο αντίο να εχω ξεχάσει να προσθέσω ένα ερωτηματικό... ;)
Μακαρι να ειχαμε την τολμη να μιλαγαμε με τις παρενθέσεις...
Θα ζουσαμε σε ενα πολυ πιο ομορφο κοσμο... :)
Μεγαλο φιλι!!! ;)
new-girl-on-the-blog ...
Το χαμογελο για οπλο ε;
Αραγε αρκει ομως;
καλημερες...
Βιβη ...
Και ελεγα οτι εγω εχω προβλημα με το αντιο. χε χε χε...
Βλεπω ενα θεματακι ολοι το εχετε...
Βαλε ερωτηματικο στην παρενθεση λοιπον... Καλημερες!!! :)
D.Angel ...
Ελα μου ντε...
Παναρχαια απορια και αλυτη!!!
Σμουααααααααααααατςςςςςςςς τεραστιο!!! :)))
πόσες φορές σκεφτόμαστε να το πούμε αλλά δεν μπορούμε, και ξανά από την αρχή μέχρι την επόμενη!!!
καλησπέρα
Αντίο πάω διακοπές....
Τα μισω τα αντιο..Ακουγονται τοσο οριστικα..Και στο δικο μου μυαλο οριστικο ειναι μονο ο θανατος...
Τα παντα κανουν κυκλο..
"Γι'αυτο δεν θα σου πω αντιο,αφου ξερω οτι οπου και να παω,οτι και να κανω,παλι θα σου ξαναπω καλημερα!!!"
Καλο βραδυ Ιανε μου,με τις υπεροχες παρενθεσεις σου!!!!!
:D
ΦΟΥΛΗ...
Φαυλος κυκλος!!! ;)
Καλές διακοπές γλυκιά μου,να περάσεις υπέροχα! Φιλια!!!
L ...
και εγώ τα μισώ αν και μερικές φορές είναι αναγκαία...
Μακάρι να μπορούσα να εκφράζομαι μόνο με τις παρενθέσεις... Άλλα και εγώ θύμα του εγωισμού μου είμαι!!!Τα φιλιά και την καλήμερα!!! :)
Φίλε Παύλο, πριν χρόνια είχα γράψει ένα ποίημα και όταν διάβασα την ανάρτησή σου έμεινα έκπληκτος με τη συγγένεια στο περιεχόμενο και στη μορφή με τις παρενθέσεις:
«ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ»
Μη μου μιλάς.
( Μίλα μου! )
Είναι η σιωπή ανάμεσά μας τόσο εύθραυστη. Αν την πληγώσεις,
θα ματώσουμε κι οι δύο.
( Μίλα, ν’ ακούσω τη φωνή σου
κι ας ματώσω. )
Μη με κοιτάζεις.
( Κοίτα με! )
Είναι τα μάτια μου εύφλεκτα
κι από τις σπίθες των ματιών σου κινδυνεύουνε.
( Κοίτα με, μην τα χαμηλώνεις
κι ας καώ. )
Μη με αγγίζεις.
( Άγγιξέ με! )
Είναι πυρακτωμένο σίδερο το χάδι σου, πάνω στο δέρμα μου ανοίγει
πληγές κι εγκαύματα.
( Άγγιξε αργά και απαλά
τα άδεια χέρια μου. Είν’ οι παλάμες μου σελίδες άγραφες,
με των δαχτύλων σου τις πένες
γέμισέ τες. )
Μη με ακούσεις.
( Άκου με! )
Είναι οι λέξεις μου βαριές και άηχες, μετεωρίζονται αναποφάσιστες
στο “αν” και στο “γιατί”
στο “όλα” και στο “τίποτα” ανάμεσα.
( Άκουσε έστω μια φορά,
βαριά βυζαντινή καμπάνα ράγισε
μέσα στο στήθος μου, πανηγυρίζει πένθιμα, γελάει λυπημένα
κι όλο θρηνεί χαρούμενη
και χαίρεται θλιμμένη,
παραδομένη στου Έρωτα
τη λάμψη και τον πόνο! )
Fotis...
Όντως εκπληκτική η συγγένεια...Και στο περιεχόμενο και στην μορφή!
Εγώ πάντα λέω ότι ανάμεσα στους τόσους πολλούς που γράφουν υπάρχουν άνθρωποι με τους οποίους έχεις συγγενή τρόπο έμπνευσης και αποτύπωσης...Ειλικρινά χαίρομαι πάρα πολύ που ένας από αυτούς για μένα είσαι εσύ! :)
Τώρα για ποίημα σου τι να πω...Πανέμορφο!!!Άπλα πανέμορφο!!!
Πως θα ήταν δυνατόν να μην μου αρέσει άλλωστε!!!
Την καλήμερα και τα σέβη μου!!!
Όλα εντάξει λοιπόν...
(Έκτος από μερικές βαθιές ουλές...)
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
mia fora kai enan kairo...
:)))
Δημοσίευση σχολίου