18/1/13

Αναγέννηση...‏

Είναι κάτι εποχές που η νεράιδα λείπει...
Επικεντρώνεται σε άλλους θνητούς που έχουν την ανάγκη της και έτσι χωρίς να το αντιλαμβάνεται παραμελεί τον ποιητή της...
Αυτές τις εποχές στο δωμάτιο του ποιητή σκοτεινιάζει νωρίς...
Μερικές φορές είναι σαν να μην ξημερώνει καθόλου...
Από τις χαραμάδες μπαίνει ψυχρός αέρας που σκορπίζει από το γραφείο του τα νεκρά φύλλα...
Τόσο η διάθεση για ζωή  όσο και η δύναμη του μοιάζουν σαν να έχουν αναιρεθεί...
Η έμπνευση και οι λέξεις αντί να ελευθερωθούν, αυτοκτονούν μέσα στα αδιέξοδα δρομάκια του μυαλού του...
Και όσο εκείνη συνεχίζει να λείπει φαίνεται καθαρά ότι το τέλος αυτή την φορά θα νικήσει...
Για να πετάξουν ψηλά αυτά τα φτερά τα χρωματισμένα από μελάνι...
Συνήθως αρκούν οι μνήμες και δυο λέξεις...
Αλλά όταν οι πρώτες απεργούν και οι δεύτερες λείπουν,όλα τα τραγούδια γίνονται μονότονα...
Τα όνειρα μαυρόασπρα...
Και ο κόσμος του πάγος...
Σε μια έκρηξη θύμου το χέρι παίρνει την πένα που έγραψε τα παραμύθια και την αφήνει στο πάτωμα σπασμένη...
Δίπλα της το φτωχό μελανοδοχείο αναποδογυρισμένο...Στραγγισμένο...Στεγνό...
Καμιά όρεξη...
Λευκά τα χαρτιά ...
Απουσία...
Σκληρή μοίρα του μιλάει τις νύχτες...
Και κανείς δεν υπάρχει πια για να κλαίει μαζί του...
Χαρτιά με παλιά ποιήματα καίγονται...
Χαμένες λέξεις που θέλουν να ζωγραφίσουν ξανά την ζωή αναζητούν μάταια την πυξίδα τους...
Μα χωρίς εκείνη, αυτή η σιωπηλή ποιητική λαχτάρα μένει παραδομένη σε εσωτερικούς δαίμονες...
Αλλά πάντα μια στιγμή πριν το τέλος, η νεράιδα επιστρέφει...
Μαζεύει από το πάτωμα το φύλλο χαρτιού που επιμένει...
Το φύλλο που αρνείται να πεθάνει μαζί με τα υπόλοιπα...
Το βάζει προσεχτικά επάνω στο γραφείο και ύστερα ρίχνοντας λίγη από την νεραϊδόσκονη της κολλά την σπασμένη πένα...
Βγάζει από την τσέπη του φορέματος της ένα ουράνιο τόξο και γεμίζει το μελανοδοχείο...
Έπειτα χωρίς να μιλήσει δίνει ένα φιλί στον αποσβολωμένο ποιητή και η έμπνευση του μεμιάς αναγεννιέται...
"Γιατί βασανίζεις άδικα το εαυτό σου;" τον ρωτά" Όσο και να λείψω, πάντα θα επιστρέφω για σένα...Να έχεις πίστη..."
"Νόμιζα με ξέχασες..."της απαντά σιγοψιθυρίζοντας εκείνος..
Η νεράιδα του χαμογελάει,και τον κοιτάζει γεμάτη στοργή...
"Όταν κάνεις τέτοιες ανόητες σκέψεις σκοτεινιάζεις και παγώνει ο κόσμος σου...Και εγώ όπου και να βρίσκομαι το νιώθω και σκοτεινιάζω όσο και εσύ...Όταν λείπω θέλω να χορεύεις στην βροχή και να κυνηγάς ουράνια τόξα... Όταν λείπω θέλω να είσαι αστέρι για τον ουρανό μου και μελωδία για το τραγούδι μου...Όταν λείπω να κρατάς την πίστη και την μαγεία μέσα σου ανέγγιχτες...Όταν λείπω να κρατάς την έμπνευση σου ζωντανή...Γιατί αυτή είναι υπεύθυνη για τα τόσα όμορφα παραμύθια...Και εγώ, έχω μάθει όταν η κακία του κόσμου με κουράζει ,να επιστρέφω και να κρύβομαι μέσα στην ασφάλεια του κόσμου των παραμυθιών σου..."

10 σχόλια:

ΦΟΥΛΗ είπε...

Είδες Ιανε μου μπορεί να σου λείπει ώρες ώρες μα πάντα επιστρέφει εκεί κοντά σου...συνέχισε
Ένα ωραίο τραγούδι από ενα Συριανό γρουπακι σου αφιερώνω h apousia - nea ta3h pragmatwn

Ginny είπε...

Το καλύτερο όνειρο και παραμύθι είναι η ζωή! Βγες, λοιπόν, απ τον λήθαργο, τις ιστορίες και ονειρέψου!
Καλή χρονιά!

Βιβη είπε...

Κοίτα λοιπόν τι μπορεί να κάνει μία επιστροφή... Να σκορπίσει τα χρώματα της ίριδας διώχνοντας κάθε τι μαυρόασπρο μακριά... Εύχομαι για συχνότερες και μεγαλύτερης διάρκειας επιστροφές της νεράϊδας σου... Ονειρικό...Καλησπέρα Ιανέ μου!!

Ianos είπε...

ΦΟΥΛΗ...
Είδες;;; :)
ευχαριστώ πολύ για το τραγουδάκι!!!Μου άρεσε από παλιά αλλά δε ήξερα ότι το γκρουπ είναι από την Σύρο!!!
Φιλιά!!! :)

Ianos είπε...

Ginny...
Σε ευχαριστώ για την συμβουλή μικρο μου αν και δόξα το Θεό εχω ζήσει εμπειρίες για δυο ζωές!!!
Δεν ξέρω γιατι θεωρεις οτι είμαι σε λήθαργο αλλα θελω να σε πληροφορήσω οτι μια χαρα ξυπνιος ειμαι... ;)
Οσο για την πραγματικότητα εχω φροντίσει η δικιά μου να περιλαμβάνει ολων των ειδων τα πλάσματα που περιγραφω στις ιστοριες μου!!!
Εχω και γίγαντα και καλές μάγισσες και φυσικά φυσικά νεράιδα!!! ;)
Τα καλύτερα εύχομαι για την νεα χρονιά κοριτσάκι μου!Ότι ποθείς !!! :)

Ianos είπε...

Βιβη...
Απο το στόμα σου και στης νεράιδας το αυτί βρε!!! χι χι χι!!!Φιλια!!! :)

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

Ας αφηνουμε την πόρτα της ζωης ανοιχτη μονο στα χαμογελα.Καλη εβδομαδα να εχεις. Αργω μερικες φορες να περασω αλλα δεν ξεχνω τους μπλοκοφιλους :)Καλη χρονια με υγεια αφου δεν τα εχουμε πει.
Ευχομαι η νεραιδα σου να γυριζει παντα και μονο για σενα.Το κομματι υπεροχο!!!

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

ακριβώς έτσι ειναι η ζωή Ιανέ ...παντα οταν κατεβένεις και λές δεν έχει παρακατω... έρχεται μια νεράιδα ελπίδα και σου πετάει λιγη χρυσόσκονη...και βλεπεις τα πραγματα..χρωματιστα...πες μου πως γίνεται;;;

Ianos είπε...

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS...
Ετσι παλικαρι μου!Χαμογελο και υπομονη.
Να σαι καλα και να χεις οτι ποθεις!!! :) :) :)

Ianos είπε...

Σμαραγδένια Ρούλα...
Ισως γιατι ακομα και στα πιο σκοτεινα μερη πρεπει να υπαρχει μια χαραμαδα για να μπαινει το φως...Πρεπει να υπαρχει ελπιδα αλλιως δεν βγαινει αυτη η ζωη!!! :)