Τελικα οι παλιες αγαπες πανε στον παραδεισο?

Τελικα οι παλιες αγαπες πανε στον παραδεισο?
Μπα ...σε μια αρχειοθηκη μπαινουνε του νου και ανασυρονται
σε στιγμες αδυναμιας .
Οταν ο ευατουλης μας νιωθει αδυναμος και ζηταει μια
επιβεβαιωση,και αφου δεν μπορει να την εχει απο το παρον
κανει αναδρομη στο ενδοξο παρελθον του!
Μετραει τα ωραια λογια αγαπης που ακουσε,θυμαται τις υποσχεσεις που εδωσε
και του δωσανε και αισθανεται καλυτερα !
Ξεχναει ηθελημενα οτι τα ωραια λογια αγαπης γινανε στο τελος
αλληλοκατηγοριες .
Κανει πως δεν θυμαται οτι οι υποσχεσεις που δοθηκανε δεν κρατηθηκανε ποτε.
Ειπαμε αυτην την στιγμη χρειαζομαστε την παλια αγαπη για αλλο πραγμα!
Για να αναστηλωσουμε το προσωρινα πεσμενο ηθικο μας!
Και επειτα ερχεται ο νεος ερωτας και οι παλιες αγαπες πανε πισω εκει που ανηκουν ,οχι στον παραδεισο αλλα στην αρχειοθηκη για να υποδεχθουν αλλη μια
μετα απο λιγο καιρο και να ειναι παντα ετοιμες για ανασυρση.
Δεν υπαρχει παραδεισος για τις παλιες αγαπες ,τουλαχιστον για τις δικες μου.
Τις εχω στην δικη μου αρχειοθηκη σαν κομματακια απο puzzle που ενωνοντας
τα σχηματιζεται η πορεια της ζωης μου.
Και ειλικρινα ποιος ειμαι εγω που θα στειλω καποια αγαπη μου στον παραδεισο η στη κολαση?
Οι παλιες μου αγαπες μου ειναι αλλα μικρα και αλλα μεγαλυτερα κομματια απο την ψυχη μου και τα θελω εδω για να τα ανασυρω και εγω σε στιγμες μου.
Ζηταω συγνωμη απο τον παραδεισο αλλα εγω και οι παλιες μου αγαπες θα μεινουμε στην γη...ας στειλουν αλλοι τις δικες τους μαλλον εγω ειμαι πολυ εγωιστης τελικα....

Κουραστηκαν

Κουραστηκαν τα ματια μου να κοιταζουν την αδεια γωνια του κρεβατιου...
Κουραστηκαν τα χερια μου ν' αγγιζουν την απουσια σου...
Κουραστηκε το μυαλο μου ν' ανασυρει την εικονα σου σε πρωτο πλανο παντα....
Κουραστηκε το σωμα μου χωρις το αγγιγμα σου...
Κουραστηκε η ψυχη μου να ζει με αναμνησεις...
Κουραστηκα να σ' αγαπω........

τελικα μοιαζω με το νησι μου

Βρήκα, μονάχος μου, για μένα χρησμό...

καλύτερη η πορεία από τον προορισμό...

Σκια μες τον καθρεφτη

Εκλεισα παλι τα ανοιχτα μου τα παραθυρα
γιατι η σκεψη σου τρυπωνει απο τις γρυλιες
τωρα που λειπεις εχω πια παρεα τα αψυχα
και η κρυα νυχτα σου απλωθηκε σε χιλιες
-
Μεσα στους τεσσερις μου τοιχους το μαρτυριο
να ακουω το γελιο σου σε καθε αναπνοη μου
στο στομα η γευση του φιλιου σου δηλητηριο
να χαρακωνει καθε λεξη απ΅την ζωη μου
-
Αχ να μπορουσα εγω σε σενα να ταξιδευα
και να ξεγελαγα τον χρονο να μπορουσα
τις αναμνησεις να ζωντανευες σαν μαγγισα
και οσα μας πονεσαν μεμιας να τα ξεχνουσα
Αχ να μπορουσα να μειωσω την αποσταση
που κανει εσενα να σαι αλλου και εμενα φταιχτη
αν τα μπορουσα ολα αυτα θα ξαναγελαγα
δεν θαμουν πια μια σκια μες τον καθρεφτη.
Για ενα ιδιαιτερο ανθρωπο....
Χρονια πολλα!!!!!

Αντιπροσωπος του Θεου...

Δεν ημουνα , ουτε ειμαι ιδιαιτερα
θρησκευομενο ατομο.Εχω με την εκκλησια
την σχεση που εχει η πλειοψηφια των
πιστων,παω δηλαδη σε μεγαλες γιορτες και λιγο.
Ειχα ομως την τυχη ,την τιμη ,την ευλογια να
γνωρισω απο κοντα ενα Αγιο ανθρωπο.Τον πατερα Ιακωβο Τσαλικη
καπου στο 90 στον Οσιο Δαυιδ ον εν Ευβοια.
Λιγο πριν κοιμηθει για παντα.
Πηγα μαζι με ενα πολυ φιλο μου που ειχε προσβληθει
απο ηπατιτιδα και απο αυτο το συκωτι του ειχε πρηστει ακι ειχε γινει σαν ογκος.Πονουσε αφορητα και οι γιατροι δεν δινανε
περιθωρεια βελτιωσης.
ο γεροντας παρολο που ηταν και ο ιδιος αρρωστος κατεβηκε να μας δει.
Δεν υπαρχουν λεξεις να περιγραψεις το αισθημα γαληνηςπου σε πλημμυριζε οσο
σου μιλουσε και δεν ξεχνιεται αυτη η ευωδια που υπηρχε στον αερα γυρω του.
Μας χαιρετησε με τα ονοματα μας και ας μην του τα ειχαμε πει οπως και
σε κανενα αλλο μοναχο,και πριν του πουμε οτιδηποτε γυρισε στο φιλο μου και
του ειπε ΅ποναει το συκωτι σου παιδι μου?΅ο φιλος μου σαστισε και απλα σηκωσε το πουκαμισο του και του εδειξε το πρησμενο συκωτι .
Ο γεροντας το σταυρωσε και ειπε ΅τωρα θα παψει ΅.
Μας μιλησε ωρες και προεβλεψε πραγματα που συνεβησαν αργοτερα στις
ζωες μας.Δεν χρειαζεται να τα αναφερω ετσι και αλλιως τα πιο πολλα ηταν
γυρω απο την προσωπικη μου ζωη!
Την επομενη ημερα που γυρισαμε Αθηνα το συκωτι του φιλου μου ηταν ξεπρησμενο,
οι εξετασεις που εκανε εδειξαν 100% ιαση.
Τι αλλο να πω ?
Αν υπαρχει Θεος τοτε γνωρισα ενα απο τους αντιπροσωπους του
στο ματαιο τουτο κοσμο.....

Αυτη δεν ειναι η αρχη ενος τελους!

Αυτη δεν ειναι η αρχη ενος τελους!
Ειναι μια μεγαλη ενδοσκοπηση,μια επιστροφη στα χρονια της αθωοτητας μου!
Δεν φοβαμαι πια να ειμαι αδυναμος.
Και δεν με κανει περηφανο το οτι ειμαι δυνατος!
Ενας απολογισμος απωλειων,μια καταμετρηση λαθων,μια πυρρειος νικη κατα του
αλλου μου ευατου.
Που ειναι ο επαναστατης?Χαθηκε και πηρε τι θεση του ενα συντηρητικο ανθρωπακι?
Μαλλον με κουρασε ο δον -κιχωτισμος,μαλλον καποια στιγμη καταλαβα οτι αυτα που πολεμουσα ηταν ανεμομυλοι!
Που εισαι εσυ που καποτε ορκιζοσουνα να εισαι παντα διπλα μου?
Το μονο που εκανες ηταν μονο να βγαλεις αληθινο αυτον που ειπε οτι
(η προδοσια ειναι θεμα ημερομηνιων).
Ελπιζω τα τριαντα αργυρια να φτασανε για να ξεκινησεις μια μιζερη ζωη .
Δε σε μισω , σε λυπαμαι...και αυτο γιατι ξερω τι θα γινει στο τελος της γιορτης,
θα εχεις για οδηγο στην ζωη σου μια λεξη που εγω σιχαινομαι τη λεξη
(συμβιβασμος).
Αυτο δεν ειναι η αρχη ενος τελους!
Ειμαι χαρουμενος που κοιταω τις καρδιες των φιλων μου και βλεπω κομματια
απο την δικια μου.
Οποτε θελω θα γελαω και οποτε πρεπει θα κλαιω.
Κουραστηκα και αδιαφορω...
Δεν δινω πια ευκαιριες μονο επιβραβευσεις....
Αυτο δεν ειναι η αρχη του τελους και μονο ενα πραγμα φοβαμαι....
Μη τυχον αυτο που θεωρω καταφυγιο καταληξει να ειναι η φυλακη μου.......

I have to look inside my heart
I have to look inside my soul
I promise you
I will return......

Τελικα μοιαζω με το νησι μου...

Τελικα μοιαζω με το νησι μου.
Μαλλον δεν ειναι τυχαιο οτι η γενια μου ξεκινησε απο εκει.
Εγω μοναχικος παροτι παντα περιτριγυρισμενος απο κοσμο .
Ετσι και αυτο στεκει αναμεσα στα μεγαλα νησια περηφανα μονο του.
Μια κουκιδα στο χαρτη της ελλαδας που παλευει καθημερινα για την υπαρξη του.
Σε αγονη γραμμη και με ελαχιστη βλαστηση ενας ξερος τοπος αυτο
Ενα στειρο εδαφοςπου δεν μπορει να αντεξει και να ζησει τιποτα πανω του για καιρο εγω.
Κατεστραμμενο ολοσχερωςαπο φυσικο φαινομενο(σεισμο)σιγα σιγα επαναδιοργανωθηκε και αναγεννηθηκε.
Ετσι και εγω κατασταφηκα απο τα προσωπικα μου ρισκα και τις διαφορες συγκυριες σε ολους τους τομεις αλλα καταφερα να βρω το κουραγιο και να γυρισω το παιχνιδι της ζωης και παλι υπερ μου και να βρεθω παλι σε θεση ισχυος.
Το νησι μου εχει λιγοστους επισκεπτες αλλα αυτοι οι λιγοι το αγαπανε και το προσεχουν .
Και εγω με λιγους και πιστους φιλους ,συνοδοιπορους σε αυτο το ταξιδι πορευομαι ολα αυτα τα χρονια,ειναι τα stavento μου, συγχωρουνε τα λαθη μου και αντεχουν την παραξενη ψυχοσυνθεση μου.
Τελικα μοιαζω με το νησι μου...
Εκτος ισως απο μια διαφορα ,
Το νησακι μου αγαπαει τον ευατο του και εξελισσεται
απο τοπος εξοριας το 70 και απο ενα ξερονησι με 50 κατοικους στα τελη του 80 ,σε ενα αξιοπρεπες νησι που του λειπουν λιγα πραγματα το 2000.
Εγω παλι με τον ευατο μου δεν τα παω καλα τα τελευταια χρονια
μαλωνουμε συχνα και δεν νομιζω να τα βρουμε τελικα...
Ποιος ξερει αμα μια μερα τελικα και τα βρω με τον ευατο μου και καταφερω να εχω
αυτο που λενε εσωτερικη γαληνη να αποσυρθω στο μικρο μου νησακι να απολαυσω την απολυτη ταυτιση μου μαζι του......

Ας ητανε να πνιγω
σαν μια σταγονα μεσα στα χειλια σου εγω
βροχη μου σκεπασε αυτη τη γωνια
τουτο το σωμα που διψα...

"Αναγκαιο κακο στο ονομα της επιστημης"

Kυριακη μεσημερι, ξεφυλλιζοντας την εφημεριδα μου (Πρωτο θεμα) το ματι μου πεφτει σε μια φωτογραφια που απεικονιζει ενα γλυκυτατο μικρο σκυλακι μεσα σε κλουβι.
Απο κατω διαβαζω οτι το εικονιζομενο ζωακι ειναι της ρατσας μπινγκλ και εκτρεφεται για να γινει πειραματοζωο.
Η αποστροφη μου γινεται αγανακτηση οταν πιο διπλα διαβαζω δηλωση
επικουρο καθηγητη κτηνιατρικης στο ΑΠΘ που λεει: "προκαλουμε καταγμα σε συγκεκριμενο σημειο του ζωου και επειτα δοκιμαζεται η επουλωση του".
Διαβαζοντας το αρθρο μαθαινω με εκπληξη οτι εκτος απο τα καταγματα σε αλλα πειραματα τους προκαλουνε οξεια παγκρεατιτιδα για να μετρανε τις παραμετρους στο αιμα κατα την διαρκεια χειρουργειου.
Φυσικα, επειτα απο ολα αυτα, το βασανισμο στο ονομα της επιστημης, το ζωο αχρηστο πια να προσφερει κατι αλλο ΘΑΝΑΤΩΝΕΤΑΙ.
Η απαντηση των υπευθυνων;; Αναγκαιο κακο.....
Εγω απλα αναρωτιεμαι ποια η διαφορα των "επιστημονων" αυτων με τον γνωστο σε ολους γιατρο των ναζι;;
Και αυτος πειραματα εκανε, απλα τα πειραματοζωα του δεν ηταν ζωα, ηταν ανθρωποι. Αλλα και αυτος ετσι ελεγε: "αναγκαιο κακο στο ονομα της επιστημης".
Σαν σκεπτομενος ανθρωπος καταθετω τον αποντροπιασμο και την αποστροφη μου προς καθε ειδους βασανισμο, ειτε ανθρωπου ειτε ζωου.
Και κλεινω με μια σκεψη, ευχη, επιθυμια, πειτε το οπως θελετε
Αν υπαρχει μετενσαρκωση θα ηθελα παρα πολυ ολοι αυτοι στην επομενη ζωη τους να μετενσαρκωθουν σε σκυλακια μπινγκλ ....
Να δουμε αν θα τους ειναι αρεστος ο τρομος , ο πονος και η γνωση του επερχομενου θανατου. Και αν, οταν υποφερουν χωρις να μπορουν να αντιδρασουν κατω απο το ιατρικο λεπιδι καποιου αλλου, θα πουν παλι με την ιδια ευκολια:
"Αναγκαιο κακο στο ονομα της επιστημης".....