5/8/09

Aντεχω...



Καποιες ωρες περνανε πολυ δυσκολα...
Καποιες λεξεις ειναι πολυ επωδυνο να ειπωθουν...
Καποια χαμογελα γεννιουνται για να ειναι προσωπεια της θλιψης...
Καποια δακρυα εχουν λογο που πεθαινουν στα προσωπα μας...

Καποια φεγγαρια ομως η απουσια σου γινεται τοσο παραξενα αισθητη...
Καποιες στιγμες νομιζω οτι εισαι εδω και μπορω να σε ξαναδω...
Καποιος ομως θολωσε με τα χνωτα του το τζαμι απο το παραθυρο που εβλεπα την ψυχη σου και με εκνευρισε...
Και ετσι ψαχνω και βρισκω τραγουδια και μουσικες ανταξια σου και σε πεισμα ολων τις βαζω δυνατα γιατι ξερω...
Καποιες απο αυτες θα κανουν το ταξιδι και θα φτασουν κοντα σου...
Και εσυ θα τις καλοδεχτεις και θα τις αφησεις να σε κυριεψουν...
Και εγω καθως θα τις νιωθω να κυλανε μεσα σου θα ηρεμω...

Καποιες νυχτες αισθανομαι την κλωστη να τεντωνει επικινδυνα...
Καποιες μερες ανησυχω...
Και τo οτι ανησυχω ειναι που μου δινει ελπιδες...Γιατι σημαινει οτι ακομα για κατι νοιαζομαι...

Για σενα ...



Αντεχω...

Κοίτα εκείνη τη γυναίκα.
Βάλε τις ασημένιες μπότες σου και κάν' την προσευχή σου.
Κι όλες αυτές οι ζήλιες γι' αυτούς που έχουν πιο πολλά,
όλοι αυτοί οι φόβοι που με κάνουν και τρέμω,
έχουν να κάνουν με την αγάπη...
Θα σηκωθώ το πρωί να δω την Ανατολή
κι ο Ήλιος, ο Ήλιος δε θα ξαναδύσει.
Οι χιλιάδες ερωμένες μου, θα ριζώσουν βαθιά μέσα μου
και δε θα μου λείψουν ξανά ποτέ.
Ποτέ..
Αλλά, αλλά αν με κάνεις να κλάψω, αν με κάνεις να σπάσω, αν με κάνεις να δω τη φαντασίωση της αγάπης, τότε, τότε ίσως να ήρθε η ώρα τώρα να μαζέψω τα σπασμένα μου κομμάτια για πάντα και να γυρίσω επιτέλους σπίτι...
Μου φαίνονται όλα αυτά τόσο δύσκολα.
Γύρνα απλά μια σελίδα πίσω.
Τότε θα δεις τον πόνο μες στις σκιές μου.
Ποιος δε πληγώθηκε απ' την αγάπη;
Είναι σα να βάζεις το βασίλειό σου πάνω στην άμμο.
Αλλά, αλλά αν με κάνεις να κλάψω, αν με κάνεις να σπάσω, αν με κάνεις να δω τη φαντασίωση της αγάπης, τότε, τότε ίσως ήρθε η ώρα να μαζέψω τα σπασμένα μου κομμάτια για πάντα και να γυρίσω επιτέλους σπίτι...
άλλη μια φορά...
άλλη μια φορά...
άλλη μια φορά...
άλλη μια φορά...
άλλη μια φορά...
άλλη μια φορά...
Σταγόνες υγρασίας στο ταβάνι...
Η φλόγα μέσα μου τρεκλίζει, πάει να σβήσει...
Σαν ταξιδιώτης μακρινός, ξενιτεμένος
μέσα στην ίδια του τη σκέψη στοιχειωμένος.
Σαν οπτασίες τριγυρίζουνε τα βράδυα
κι απ' το κορμί μου κλέβουνε τα χάδια,
του βίου τ' αφανέρωτα σημάδια,
σαν ταξιδιάρικα πουλιά μ' ακολουθάνε.
άλλη μια φορά δεν έχω...
Δεν έχω...
άλλη μια φορά αντέχω...
Αντέχω...
άλλη μια φορά δεν έχω...
Δεν έχω...
άλλη μια φορά αντέχω...
Αντέχω...
Αντέχω...
Αντέχω...
Αντέχω...
άλλη μια φορά αντέχω...
Αντέχω...
Αντέχω...
Αντέχω...
Αντέχω...

Στίχοι: Μπάμπης Στόκας
Μουσική: Μπάμπης Στόκας
Πρώτη εκτέλεση: Μπάμπης Στόκας

14 σχόλια:

ΦΟΥΛΗ είπε...

Κάποιες ώρες περνάνε πολύ δύσκολα...
Κάποιες λέξεις είναι πολύ επώδυνο να ειπωθούν...
Αυτές οι λέξεις λένε πολλά
Δεν είμαι ποιητής να γράψω στίχο, γιαυτό άπλα σε αντιγράφω...
Καλησπέρα.

S.... είπε...

'Ma exei panselhno apopse ki einai wraia...'(shmera den einai?)
Iane mou, panta poihths...akoma ki an me stenaxwrei pou kapoia keimena sou einai 8limmena,einai panta uperoxa na ta diavazei kaneis...
Esy, panta 8a exeis kati na noiazesai alla kai panta kapoious na se noiazontai!
Tentwmenh 'h oxi, shmasia exei oti uparxei!
Kalhnuxta... :)

She είπε...

Είχε απόλυτη ησυχία εκείνο το βράδυ..Το διαμέρισμά της βρισκόταν στο κέντρο και πάντα επικρατούσε χάος στους γύρω δρόμους..Όμως εκείνο το βράδυ επικρατούσε σιωπή..μια σιωπή που την έπνιγε! Όχι γιατί θα προτιμούσε το βουητό των αυτοκινήτων..απλά θα ήθελε να μπορούσε να είχε δίπλα της εκείνον..εκείνον που άφησε να φύγει ή μάλλον έδιωξε από κοντά της..Έβαλε ένα ποτό να πιεί "θα το απολαύσω στη βεράντα σήμερα" σκέφτηκε, "έχει τόση ησυχία, που τουλάχιστον θα το ευχαριστηθώ για μία φορά!"..Βγήκε έξω και πάνω που ήπιε την πρώτη γουλιά από το ποτό της, άκουσε το τραγούδι τους..

"Αλλά, αλλά αν με κάνεις να κλάψω, αν με κάνεις να σπάσω, αν με κάνεις να δω τη φαντασίωση της αγάπης, τότε, τότε ίσως ήρθε η ώρα να μαζέψω τα σπασμένα μου κομμάτια για πάντα και να γυρίσω επιτέλους σπίτι..."

Τι παράξενο, το απαλό αεράκι έφερνε το τραγούδι στο μπαλκόνι της και μαζί τις αναμνήσεις..

Ήπιε την τελευταία γουλιά από το ποτό της και σηκώθηκε..."Έκανα λάθη, μονολόγησε, αλλά ήρθε ο καιρός να τα διορθώσω"!

Σήκωσε το ακουστικό και σχημάτισε τον αριθμό του..

"Παρακαλώ"? απάντησε η γνώριμη φωνή..

"..για μας δεν έχει τέλος αυτή η σελίδα..!"

Υ.Γ. Άντε βρε, cheer up! Γέλα, όλα περνούν, μπορεί κάτι να αλλάξει..ποτέ δεν ξέρεις..!

Το παραπάνω κείμενο-έμπνευση της στιγμής- ήταν προσφορά του καταστήματος στον εξαίρετο φίλο Ιανό!

Φιλιά!

Λερναία Υδρα είπε...

"Ποιος δε πληγώθηκε απ' την αγάπη;
Είναι σα να βάζεις το βασίλειό σου πάνω στην άμμο."

Αυτές τις δύσκολες ώρες φοράς το προσωπείο της χαράς για να περάσει όπως όπως η μέρα, μέχρι να έρθει το βράδυ...Τότε πέφτουν οι μάσκες και φαίνεται ο πόνος..
Σε αυτό το ταξίδι της θλίψης το τέλος είναι η χαρά του αποχαιρετισμού ή ο συμβιβασμός του πόνου για την απουσία???
Καλημέρα Ιανέ μου??

Ianos είπε...

Φουλη...
Με κολακευει αφανταστα και με κανει να χαιρομαι οτι αυτα που γραφω ακουμπανε την ψυχη καποιων ανθρωπων και τους ταξιδευουν ,τους μελαγχολουν ,τους εκφραζουν!!!
Ευχαριστω ...
Υ.Γ. Μην ξεχνας την καθημερινη βουτια για μενα ετσι!

Ianos είπε...

S....μου...
Οντως χθες ηταν η πανσεληνο!Λες γιαυτο να ημουν σε μελαγχολικη διαθεση και η απουσια να μου φαινοταν μεγαλυτερη?
Ξερεις οτι τα κειμενα μου ειναι θλιμμενα και μελαγχολικα σχεδον παντα!Ασχετα με το πως ειναι η διαθεση μου!
Τρεφομαι φαινεται απο την μελαγχολια...
Εγω θα νοιαζομαι παντα ...Τωρα για το αντιστροφο μακαρι...
Αφου υπαρχει οπως λες τραβα την και εσυ μερικες φορες να το αισθανομαι και εγω τις ωρες που φοβαμαι ...
Πολλα φιλια ...

Ianos είπε...

Anasa μου...
Ευχαριστω πολυ για το κειμενο συγγραφικο μου ταιρι!!!Χε! Χε! Χε!
Ειναι πολυ ομορφο!
Βρηκα οπως ειδες τι εφταιγε για την πεσμενη μου διαθεση!
Η πανσεληνο!
Μεταξυ μας τωρα, μια ζωη ασχετα αν ειμαι καλα η οχι τα κειμενα μου ειναι λιγο μαυρα και στεναχωρα!!!
Αλλα σε αυτο που εχεις απολυτο δικιο ειναι οτι ειναι η ωρα για αλλαγες!
Μεγαλες αλλαγες!!!
Αντε φιλιααα!!!

Ianos είπε...

Λερναια υδρα...
Καλως ορισες στο φτωχικο μου...
Η αγαπη ειναι κατι το δυσκολο να το ορισεις και ποσο μαλλον να το κατακτησεις!
Ωριμαζει σαν αισθημα μεσα απο δυσκολιες και πονο και σφυρηλατείται απο την επαναληψη ομορφων στιγμων και συναισθηματων!!!
Μερικες φορες ομως οι καταστασεις και το timing ειναι τοσο λαθος που σε κανουν απλα να μην εχεις επιλογες...
Και την νυχτα που οπως λες και εσυ τα προσωπεια κατεβαινουν για ερθει η αληθεια και ο πονος, μεταξυ της χαρας του αποχαιρετισμου και του πόνου για την απουσία που συγκρουνται ανελεητα για το ποιο θα επικρατησει μεσα μου,προτιμω να το βλεπω καπως ετσι:
Oτι το μεγαλειο της αγαπης ειναι να μπορεις να ελευθερωσεις
τοσο ευκολα οσο ευκολα μπορεις να φυλακισεις αυτο που αγαπας...
Εσυ τι λες?
Καλη μας ημερα!!!

Λερναία Υδρα είπε...

θέλει δύναμη να ψυχής να απελευθερώσεις αυτό που αγαπάς..Ειδικά αν τα γεγονότα δεν είναι με το μέρος σου και τα συναισθήματά σου.. Θέλει όμως περισσότερο θάρρος να το "φυλακίσεις" και να αντέξεις να το αγαπάς μέχρι το τέλος..
Είναι άραγε η αγάπη εγωιστική που σε τρέφει μέχρι να σε φάει η ίδια??

Καλώς σε βρήκα κι από δω Ιανέ μου..

Ianos είπε...

Λερναια Υδρα...
Σαν αισθημα, εγωιστικο ειναι αυτο του ερωτα ,της αγαπης οχι...
Τουλαχιστον βαση ορισμου...
Οπως και το να αγαπας και εισαι μαζι μεχρι τελους με τον ανθρωπο που επελεξες επρεπε να ειναι το αυτονοητο οχι το ιδεατο!!!
Ομως κατορθωσαμε και το καναμεκαι αυτο να φαινεται σαν να ειναι ηρωικη πραξη!!!
Και αυτο οφειλεται μαλλον στο οτι ολοι κυνηγαμε την αγαπη με λαθος προτυπα και στοχους!!!
Ισως ακομα να φταιει οτι πλεον ειμαστε υλικα αχορταγοι και ηθικα αχαλινωτοι!!!
Πολλες καλησπερες!!!:-)))

TAKIS είπε...

Φιλε...
αντεχεις...
αντεχεις?


ΤΑΚΗΣ

ΦΟΥΛΗ είπε...

Για δες!!δεν θα κάνω κάθε μέρα βουτιές,να βρέχω και μαλλιά για πάρτη σου!!!!
Ξέρεις το έξοδα είναι;; λούσιμο και ίσιωμα, κάθε μέρα; θα με χωρίσει ο άντρας μου.....
Θα βουτάω σαν κότα από δω και πέρα,χωρίς βουτιές!!!!ΘΈΛΕΙΣ;;;

Ianos είπε...

Tακη...
Ακομα και αν μερικες φορες νομιζω πως οχι τελικα παντα διαψευδομαι...
Αντεχω!!!

Ianos είπε...

Φουλη...
Μες την γκρινια εισαι βρε!!!
Πρωτον εφυγα 4 μερες και εκανα μονος μου τις βουτιες για να μην στις χρωσταω!!!
Τωρα αν βρε παιδι μου ειναι τοσα τα εξοδα και τιθεται και θεμα διαζυγιου ενταξει μην κανεις βουτιες!!!
Κολυμπα με το γνωστο στυλ σκυλακι που το κεφαλι ειναι μονιμα εξω απο το νερο!!!
:-)))