19/9/09

Internal conflict...


Mια μοναχικη φιγουρα χαμενη και χωρις ελπιδα...
Μια μοναχικη ωρα που πρεπει να αντιμετωπισει το χρονο...
Η φιγουρα ενος αντρα μονου και σε πληρη συγχυση...
Μπερδεμενος μεσα σε απελπισμενους καιρους και αγαπες μιας χρησεως...
Κοιταζει παντα τα ματια της θλιψης και της μοναξιας...
Και το χρωμα τους ειναι παντοτε γκρι...
Γκρι οπως οι σκεψεις του...
Θυμαται οτι αγαπησε και αγαπηθηκε αληθινα...
Αλλα τωρα ειναι χαμενος και μονος μπροστα σε γκρεμισμενα ονειρα...
Ενας περιπλανωμενος ταξιδιωτης,..
Ενας προσκυνητης του θρονου στο βασιλειο της μοναξιας...
Με μια καρδια παντα προθυμη να δεχτει την πικρα που της προσφερουν...
Μια καρδια ανημπορη να εμπιστευθει ,χαμενη και αρρυθμη...
Που εδωσε οικτο ,ελεος ,αγαπη και τιμωρηθηκε γιαυτο πεφτοντας σε μονιμη δυσμενεια...
Και ομως αυτη την κρυα σκοτεινη νυχτα νιωθει οτι δεν φοβαται πια...
Ακομα και το φεγγαρι που ειναι κοκκινο και μοιαζει σαν να σταζει αιμα δεν τον σκιαζει...
Ισως αυτη η στιγμη της αφοβιας να ειναι η καταλληλη για να σταματησει την περιπλανηση της μια ψυχη που ειναι απο καιρο νεκρη....
Μια ψυχη που χαθηκε στα παραμυθια και βρεθηκε στους εφιαλτες...
Μια ψυχη που πασχιζει να καταλαβει πως μια καρδια γεματη αγαπη μεταλλασσεται σε ενα αδηφαγο θηριο...
Ενα θηριο που η διασκεδαση του ειναι να κανει τους αλλους να αιμμοραγουν...
Ενα θηριο που τρεφεται απο τον πονο που γεννανε τα συναισθηματα αποριψης που δημιουργει...
Τελικα αυτο που αναζητησε με την ψυχη και το μυαλο του ανοιχτα καπου ψυχορραγει...
Καπου που κανεις δεν μπορει να το βρει...
Κλεισμενο μεσα σε ενα αδιορατο κελυφος...
Και οσο μεγαλωνει η νυχτα μαζι της μεγαλωνει και ο πονος που συμπληρωνει ολες τις σκεψεις του...
Τις σκεψεις του που τωρα πια ειναι και αυτες σκοτεινες...
Μοιαζει οτι ο δαιμονας νικαει τον αγγελο...
Και κανει την επιθυμια του να επιβιωσει να σβηνει...
Και οσο η επιθυμια του ελαττωνεται τοσο οι φλογες θεριευουν ,ζωντανευουν ,πλησιαζουν...
Και ο δαιμονας της νυχτας φωναζει ολο και πιο δυνατα το ονομα του...
Σαν η απαντηση του θνητου στην φωνη του να ειναι η πτωση του τελικου οχυρου...
Η οριστικη παραδοση..
Και καθως αυτος στεκεται στο μεταιχμιο εμφανιζεται ο αγγελος του ...
Τον πλησιαζει σιωπηλα στον ωμο και του χαριζει ενα ουρανιο χαμογελο...
Ακουμπαει στην παλαμη του ενα ολοφωτο αστερι και φευγει...
Και τοτε...
Το σκοταδι του ξεθωριαζει ...
Η καρδια του ξαναβρισκει ρυθμο...
Η ψυχη του παραμενει ατοφια ...
Και δαιμονας αυτης της νυχτας εχει πεθανει...

4 σχόλια:

She είπε...

Άρχή με απογοήτευση και απελπισία μα τέλος με λύτρωση και αισιοδοξία..

Αύριο ξημερώνει μια καινούργια μέρα κι όλα ξεκινάνε από την αρχή..ποτέ δεν ξέρεις τους δαίμονες ποιούς δαίμονες θα συναντήσεις και πότε όπως και ποτέ δεν ξέρεις ποιούς άγγελους θα φέρει η ζωή στον δρόμο σου..

Μη ξεχνάς, κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις..

ΦΟΥΛΗ είπε...

Εύχομαι, κάθε φορά στη μονομαχία τους, να είναι πάντα νικητής ο άγγελος....
Καλή σου μέρα

Ianos είπε...

Anasa μου...
Ετσι ακριβως αρχη με απελπισια και απογοητευση και συνεχεια με εσωτερικο απολογισμο...
Αλλα στο τελος απροσμενη λυτρωση!!!
Και δεν ξεχναω τις δυο οψεις!
Πως μπορω αλλωστε αφου ειμαι ο Ιανος?χεχεχε
Φιλιααα...

Ianos είπε...

Φουλη ...
Αυτο ειναι το ιδεατο!
Να νικαει το θετικο το αρνητικο,το καλο το κακο!!!
Μακαρι ολες αυτες οι μαχες να ειχαν παντα νικητη το φως!!!
Καλημερα!!!