3/7/11

Θυμάσαι;


Οι μέρες μας ήταν γεμάτες από άρωμα δυόσμου και σπασμένα φτερά πεταλούδας...
Όλα μαζί ανάκατα αιωρούνταν στον αέρα μας...
Ο τρόπος που νοιαζόσουν για τα πάντα ανύψωνε την καρδιά μου και έπιανα τον εαυτό μου να χάνεται μέσα σε ένα μεγάλο λαβύρινθο...
Ένα λαβύρινθο που δεν ήθελα ποτέ να βρω την έξοδο...
Όταν ήσουν εδώ...
Όταν κρατούσες το χέρι μου...
Ένιωθα σίγουρος ,ένιωθα ασφαλής...
Και οι καρδιές μας έμοιαζαν με γυμνά δέντρα του χειμώνα που οι ρίζες τους έχουν μπλεχτεί...
Φαινόταν σαν να μοιραζόμασταν την ίδια ψυχή και το ιδανικό φάνταζε κοντινό και προσβάσιμο...
Ήταν όλα εδώ ...
Όλα όσα έπρεπε να έχει μια ουτοπία...
Έστω και αν τότε δεν γνώριζα ακριβώς την έννοια της λέξης ...
Κάθε φορά που έπεφτα και τσακιζόμουν με έπαιρνες σπιτι και καθάριζες τις πληγές μου...
Μου έλεγες ότι όλα θα πάνε καλά και ίσως για πρώτη φορά να πηγαίναν...
Ο κόσμος έμοιαζε θεραπευμένος,χωρίς ουλές,χωρίς πόνο...

Αλλά η αλήθεια είναι ότι απλά καλύπταμε μια μη ιάσιμη ανοιχτή πληγή...
Φεύγοντας έπεσαν όλα τα φύλλα του φανταστικού μας κόσμου...
Σιγά σιγά το βασίλειο μας εξαφανίστηκε και την θέση του πήρε ένα άδειο σταχτί λιβάδι...
Περπάτησα μέχρι το γνώριμο κατώφλι...
Μπορούσα να πάω εκεί ακόμη και με τα μάτια κλειστά...
Βλέπεις είχα προβάρει εκατομμύρια φορές το πως θα πούμε αντίο...
Πες από ανασφάλεια και φόβο...
Αλλά όταν έφτασα είδα μόνο άδειους τοίχους και φωτιά...
Η αλήθεια είναι σκληρή...
Χαμογέλασα και υποκρίθηκα ότι όλα θα περάσουν γρήγορα και ανώδυνα...
Την επόμενη μέρα όμως άρχισα να θυμώνω για ασήμαντα πράγματα...
Με τρέλαινε ακόμα και ένα αστείο που περιείχε το όνομα σου...
Δεν νομίζω να κατάφερα να σε μισήσω..
Απλά μερικές φορές με κατέτρωγαν τα γιατί..
Αδυνατούσα να τα καταλάβω...
Δεν πονάει τόσο πολύ πια...
Αλλά όποτε η μορφή σου εμφανίζεται στο πίσω μέρος του μυαλού μου αναρωτιέμαι αν θα ήθελα να σε αναγνωρίζει πια...
Ακόμα και αν το μυαλό σε διάγραφε αν κάποια στιγμή βάδιζες δίπλα μου η ψυχή μου θα σε διαισθανόταν και όλα θα ξαναγύριζαν με μιας στην μνημη μου...
Και εσύ ,που λογικά θα έχεις κάνει την δική σου διαγραφή ,θα με κοιτούσες όπως κοιτάζει κανείς κάποιον ξένο...
Και τα μεγάλα μάτια σου θα γέμιζαν με απορία καθώς θα σε ρωτούσα...
Θυμάσαι τον έρωτα μας;
Θυμάσαι τα μυστικά μας;
Θυμάσαι τα γέλια μας;
Θυμάσαι το όνομα μου;
"Όχι " θα απαντούσες "λυπάμαι"...
"Μαλλον θα έκανα λάθος,σας ζητώ συγγνώμη" θα σου αποκρινόμουν με ένα αμήχανο χαμόγελο και καθώς θα απομακρυνόμουν μια θα ήταν η σκέψη μου..
"Κατάφερες να μην θυμάσαι ούτε το όνομα μου πια...Άραγε θα καταφέρω ποτέ,να ξεχάσω και εγώ το δικό σου;"

20 σχόλια:

Εκείνη.. είπε...

"Αλλά όποτε η μορφή σου εμφανίζεται στο πίσω μέρος του μυαλού μου αναρωτιέμαι αν θα ήθελα να σε αναγνωρίζει πια..."

δεν ξεχνώ ποτέ τίποτα... κανένα(ν) κομμάτι της ζωής μου.. Θέλω να θυμάμαι..

Θλιμμένο κείμενο, μα πάντα γραμμένο αέρινα όπως μόνο εσύ ξέρεις, καλέ μου..

Φιλί και καληνύχτα, αέρινε άνθρωπε..

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

Κάποια στιγμή που η μνήμη δεν θα μπορεί πια να τρέφεται από τη σάρκα της, ναι, θα ξεχάσεις.
Γιατί η αγάπη και η μνήμη χρειάζονται πάντα τροφή για να επιβιώσουν…

φιλί σε κάθε πονεμένη σου ανάμνηση

D.Angel είπε...

Ακόμα κι αν σου λεγε όχι
θα το πίστευες;;;;
Αν ναι, τότε υποτιμάς πολύ τον
εαυτό σου! Δεν αξίζει καλέ μου!
Keep breathing
Φιλιά πολλά

Υ.γ Τελικά όταν δεν έχω όρεξη
τα σχόλια μου μ εντυπωσιάζουν!
Χα χα χα
Φιλιά και πάλι
Σμουατςςςςςςςςς

Βιβη είπε...

Δε νομίζω ότι μετά από έναν τόσο μεγάλο έρωτα η συνάντηση θα ήταν τόσο παγερή! Γεμάτο μελαγχολία και πόνο το κείμενό σου,Ιανέ μου! Έτοιμη για αυτοκτονία είμαι...Έπρεπε να δίνεις και κανένα ξυράφι δώρο να κόψουμε φλέβα...:) Υπέροχος όπως πάντα!!!Καλησπέρα Ιανέ μου!!!

ria είπε...

είσαι σίγουρα άντρας;

από μια γυναίκα θα περίμενα ένα τέτοιο γραψιμο, από έναν άντρα όμως...

Ανώνυμος είπε...

Τα τυπωμένα λόγια, χώρις να κοιτάς το πρόσωπο που τα λέει παραπλανόυν...μπορεί να μην είναι από τον αποστολέα που νομιζείς τελικά.

ΦΟΥΛΗ είπε...

Συμφωνώ με τη Ρια ώρες ώρες αναρωτιέμαι και εγώ!!
Καλησπέρα τρυφερέ Ιανε μου...

Ianos είπε...

Εκείνη...
Σίγουρα δεν ξεχνάμε τίποτα ...Εγώ προσωπικά δεν τα καταφέρνω όσο και αν προσπαθώ!!!
Το πόσο χαίρομαι που σου αρέσουν τα κείμενα μου είναι περιττό να στο πω!!!
Την καλημέρα μου και ένα μεγάλο φιλί!!!

Ianos είπε...

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ ...
Μονό εσύ μπορούσες να μου απαντήσεις τόσο ανατριχιαστικά όμορφα!!!!Τυχαίο;Δεν νομιζω! :)
Τα φιλιά μου!!!

Ianos είπε...

D.Angel...
Ακόμα και να μην το πιστεύεις η αίσθηση παραμένει πικρή!!! Εσύ και με όρεξη η χωρίς πάντα εύστοχη είσαι...
Σμουααααααααααατςςς μεγαλο!!! :)))

Ianos είπε...

Βιβή...
Πρώτο συρτάρι στο αριστερό κομοδίνο τα ξυραφάκια!Κανε δουλειά σου!!!χε χε χε!!!
Ποτέ δεν ξέρεις πως θα είναι μια τέτοια συνάντηση...Πιάνει όλη την γκάμα!!! ;) Φιλια!

Ianos είπε...

ria...
Χα χα χα χα... Άντρας 100 %...Δεν ήξερα πάντως ότι η ευαισθησία στην γραφή και στην πράξη είναι αποκλειστικό δικαίωμα των γυναικών!!!Υπαρχουν και άντρες τέτοιοι και μάλιστα πολλοί!!!Καλημερες!!! :))

Ianos είπε...

Ανώνυμος...
Συμφωνώ απόλυτα!!! Καλημερες!!!

Ianos είπε...

ΦΟΥΛΗ...
Και εσύ τέκνο Βρούτε;
Άντρας 100 % και με αυξημένες τιμές τεστοστερόνης παρακαλώ!!! χε χε χε!!!
Να μην αναρωτιέσαι καθόλου λοιπόν ,υπάρχουμε και εμείς...Είμαστε κάπου εκεί έξω...Κυκλοφορούμε ανάμεσα σας!!! Σαν τα U.F.O ένα πράγμα!!! χε χε χε!!Φιλια πολλα γλυκια μου!!! :)

D.Angel είπε...

Το πιστεύω
και λογικό είναι!
Τι μαλακία να βρω να πω τώρα για να σε γλυκάνω ε;;;; Εχω λίγο πεπόνι στο ψυγείο
να πάω να στο φέρω; Εεεε;;;;

Σμουατς και πάλι!

Ianos είπε...

D.Angel ...
Που ειναι το πεπόνι ;;; ΟΕΟ!!! Σμουαατςςς!!!!

zoyzoy είπε...

Οι εικόνες σου τόσο μαγικές και τα λόγια χαράζουν καρδιές!
Αντρας με τόσο ευαίσθητη καρδιά!
Πρόσεχέ την από επικίνδυνες γυναίκες!

Αυτός ο Ποσειδώνας σου σε οκτάγωνο με Αφροδίτη και Ερμή σου χαρίζει αυτή την ευαισθησία και φαντασία που απομυθοποιεί την πραγματικότητα.

Θα σε'χω από κοντά:))

Φιλί θαλασσινό!

Ianos είπε...

zoyzoy ...
Αυτη η καρδιά μόνο επικίνδυνες γυναίκες τραβάει... ;)
Βρε τον Ποσειδώνα ζημιά που μου εκανε!!!
Αλλα αφου θα εισαι κοντα δεν φοβάμαι τιποτα!!!
Φιλια πολλα!!! :))

ολα θα πανε καλα... είπε...

πέρασα τυχαία από εδώ,από λινκ σε λινκ πατώντας.Αλλά είπα να καθήσω και να γράψω δυό λόγια λόγω συμπτώσεων(επίσης Υδροχόος) - άσε που διάβασα και την έκφραση εδώ,"όλα θα πάνε καλά",κάτι που τυχαίνει να είναι το nickname μου.
:)
Λοιπόν,περνάμε όλοι μας από τέτοια κανάλια αλλά νομίζω πως προχωράμε κάποια στιγμή,όταν το αποφασίσουμε ή όταν είμαστε δυνατοί για να το κάνουμε.
Να είσαι καλά!
Γεωργία.

Ianos είπε...

όλα θα πάνε καλά...
Καταρχάς καλώς όρισες!!!
χαίρομαι πολύ που η τύχη σε έφερε μέχρι εδώ!!!Και επίσης χαίρομαι που οι συμπτώσεις και το ζώδιο σε έκαναν να μου μιλήσεις!!! ;)
Όσο για τα άλλα,κάθε τέλος και μια καινούργια αρχή...Έτσι γινεται,είναι ο νόμος της ζωής...
Να σαι και εσύ καλά και ελπίζω να τα λέμε από εδώ και πέρα!!! :) Καλημερες!!!