19/2/13

Χάρτινο αστέρι...

Μερικές νύχτες  όταν βρέχει οι δρόμοι της ψυχής μου γίνονται εκτός από δύσβατοι και ολισθηροί...
Και εσύ,που κρατάς ένα μικρο κερί και μια ομπρέλα στα χρώματα του ουράνιου τόξου,προσπαθείς να φτάσεις  εκεί
που βασιλεύει παράξενα η σιωπή μου...
Στο είχα πει από την  πρώτη ήμερα που γνωριστήκαμε...
Ότι η δική μου αγκαλιά δεν είναι λιμάνι...
Είναι γκρεμός...
Και εσύ γέλασες...
Μου είχες πει θυμάμαι ότι στα λιμάνια καταφεύγουν φοβισμένα πλοία...
Ενώ στους γκρεμούς πετάνε οι αετοί ...
Με αποστόμωσε αυτή η σχεδόν παιδική άγνοια του κίνδυνου που είχες...
Σύμμαχος μου όμως η ροή της ζωής σε κράτησαν μακριά από την απόδειξη...

Πόσο να αγριεψω για να μην το διανοηθείς;
Πόσες καταιγίδες να ρίξω για να σε κάνω να φοβηθείς;
Να καταλάβεις ότι δεν αξίζω την προσπάθεια...
Πιο παλιά σε είχα πει χάρτινη πριγκίπισσα γιατί τόσο εύθραυστη μου έμοιαζες...
Και τώρα πεισματικά περπατάς μέσα στην βροχή για να μου αποδείξεις το αντίθετο...
Κατάφερες πάλι να μετατρέψεις την φαινομενική μου αδιαφορία σε αγωνία...
Έχεις πάντα τον τρόπο...
Και ένα από αυτά που αγαπώ σε σένα είναι αυτό το πείσμα σου...
Το πείσμα και τις αντοχές σου...

Ξεκίνησες...
Δεν μπορώ να σε τρομάξω ...
Δεν μπορώ να σε μεταπείσω...
Γιαυτό παίρνω ένα κομμάτι χαρτί που πάνω του έχω γράψει μυστικά της καρδιάς μου που σου ανήκουν...
Το τυλίγω έτσι ώστε να φτιάξω ένα αστέρι...
Θα είναι το δώρο μου για την στιγμή που θα φτάσεις εδώ...
Βλέπεις ,το πραγματικό που σου είχα χαρίσει στο παρελθόν ξεψύχησε πριν προλάβει να πραγματοποιήσει τις ευχές σου...
Ίσως να έφταιγε το αστέρι,ίσως να έφταιγα εγώ...
Δεν θα το μάθουμε πια ποτέ...
Έτσι αυτή την φορά θα σου  δώσω αυτό εδώ το χάρτινο...
Αλλά φτιαγμένο με τόση αγάπη...
Σε κάθε μικρή του κορυφή έχει σκέψεις και συναισθήματα...
Και κοίτα, στο σκοτάδι λαμπυρίζει αυθάδικα...
Μεχρι να έρθεις θα το βάλω σε ένα μικρο διάφανες βάζο δίπλα στο κρεβάτι μου...
Κανείς δεν θα μπορεί να το ανοίξει...
Με ένα μαγικό τρόπο το καπάκι του θα ξεσφιχθει την ήμερα της άφιξης σου...
Και τότε αυτό το μικρο δώρο μου θα κάνει αυτό που κάνουν και τα πραγματικά αστέρια..
Θα έρθει να πεθάνει μέσα στην  μικρή σου παλάμη....
Κάνοντας με τον θάνατο του όλες τις ευχές σου πραγματικότητα...


12 σχόλια:

Λιακάδα ☼ είπε...

M'αρέσουν οι άνθρωποι που πετάνε στους γκρεμούς... Και γω τους προτιμώ από τη βαρετή νηνεμία των λιμανιών...
Νομίζω το "θα πάω κι ας μου βγει σε κακό" είναι φτιαγμένο για μένα!

Είθε να έλθει γρήγορα η ώρα που το βάζo θα ανοίξει... :)
Καλό βράδυ Ιανέ!

Υ.Γ. Χμμμ ... μήπως να πάω να γράψω το σχόλιο στο χωρο μου? χιχιχι :-p

Βιβη είπε...

Πόση αντοχή έχει το χαρτί όταν κρύβει μέσα του την ψυχή μιας πριγκίπησσας... Και πόση λάμψη όταν μεταμορφώνεται σε αστέρι... Το βάζο θα ανοίξει σύντομα... Άλλωστε πόση δύναμη να έχει ένα απλό καπάκι μπροστά σε τόση λάμψη και ακόμη περισσότερη αγάπη και υπομονή;;;;;;; Υπέροχο όπως πάντα... Καλησπέρα Ιανέ μου!!

Levina είπε...

Πρόσεξε μόνο Ιανέ
μη γίνεις εσύ βροχή και καταστροφή ... πρόσεξε γιατί με τα ίδια μας τα χέρια άθελά μας χαλάμε τα όνειρά μας ...

ΦΟΥΛΗ είπε...

Ιανε πάντα με συγκινείς με αυτά που γράφεις...
Τα ματια σου 14 στην λάμψη του πολύτιμου βάζου σου...

Ianos είπε...

ΛΙΑΚΑΔΑ...
Έχουν μια γοητεία τα μέρη που συνήθως σε οδηγεί η απόγνωση.(γκρεμός)Και εγώ μια από τα ίδια είμαι!!!Το θέμα είναι να μαθαίνουμε από τα κακά που μας βγαίνουν.Αν και μερικές φορές φοβάμαι πως είμαι ανεπίδεκτος μαθήσεως... ;)
Βρε ένα λαθάκι έκανα, πόσο καιρό θα μου το χτυπάς;;; χι χι χι !!!
Καλο βραδυ !!! :) :)

Ianos είπε...

Βιβη...
Αυτή η βεβαιότητα μου αρεσει!!!Ελπιζω να βγει και αληθινη!!! Ευχαριστωωωωωω!!!! :)

Ianos είπε...

Levina Vil...
Θα προσέξω,γιατί μια τάση αυτοκαταστροφής την εχω!!!Το ομολογώ!!! ;)
Καλό βράδυ!!! :)

Ianos είπε...

ΦΟΥΛΗ...
Γλυκιά μου... :)
Σε ευχαριστώ πολύ πολύ!!! Θα την προσέχω!!! :)

Λιακάδα ☼ είπε...

Ελα μωρέ πλάκα κάνω! :-p
Kαλό βραδυ!

Ianos είπε...

ΛΙΑΚΑΔΑ...
Το ξέρω,το ξέρω!!!Πείραζε με εσύ, αντέχω!!! :P χε χε χε!!! Καλό βράδυ!!! :)

Love addict είπε...

Καλώς σε βρίσκω Ιανέ!
Πράγματι είναι το αβεβαιο, το επικινδυνο, ο γκρεμος που μας συναρπάζει και όχι το λιμάνι!Το λιμάνι είναι για τις γέρικες καρδιές,τις κουρασμένες!
Φιλιά :)

Ianos είπε...

Love addict...
Καλώς όρισες!!! :)
Χαρά μου να είσαι εδώ!!!
Δεν ξέρω κατά πόσο η επιμονή μας στο αβέβαιο και το επικίνδυνο στο τέλος είναι υπέρ μας...
Πάντως πιστεύω ότι για να αγαπήσεις τα λιμάνια πρέπει πρώτα να ταξιδέψεις πολύ!!!
Φιλιά!!! :)