16/5/22

Ο παράδεισος φοράει λευκό t- shirt ...



Ήρθε ξαφνικά…

Φώτισε την άναστρη νυχτιά μου …

Κατέχει την δύναμη και το φως μιας αστραπής που κάνει το σκοτάδι μου να φοβάται …

Μόνο που μέσα της δεν κρύβει καταιγίδες ...

Ακόμα και η περιστασιακή βροχή της , είναι απαλή ,ευγενική και πέφτει σαν χάδι στην ξηρασία του κορμιού μου…

Αφήνω τον εαυτό μου να χαθεί μέσα στην γλύκα των ματιών της…

Μέσα σε αυτή την ματιά που εναλλάσσετε το κορίτσι και η γυναίκα ,αποδιοργανώνετε κάθε μου άμυνα, κάθε μου δισταγμός …

Το μυαλό μου δεν υπακούει στις λογικές του κόσμου και η ψυχή μου καίγεται από την φωτιά που έχει σε τατουάζ στον καρπό του χεριού της …

Ήρθε ξαφνικά …

Και προελαύνει σε όλα τα εδάφη μου…

Κάνει κατάληψη σε όλες μου τις σκέψεις…

Την νιώθω να περπατάει μέσα μου…Αυθόρμητα και όχι προσχεδιασμένα…

Είναι ένας υπέροχος ωκεανός που όλοι ονειρεύονται να ταξιδέψουν μέσα του, αλλά ελάχιστοι θα τα καταφέρουν…

Και το μυαλό μου ένας απλός μεσολαβητής για να ειπωθεί η ομορφιά της σε αυτό τον κόσμο…

Ήρθε ξαφνικά…

Και μοιάζει με εκείνο το τραγούδι που χρόνια αγαπούσες αλλά αγνοούσες το λόγο…

Και τώρα ξέρεις και πλέον το σιγοτραγουδάς μόνιμα ...

Είναι μια ροκ μπαλάντα που δεν πεθαίνει ούτε από τον χρόνο, ούτε από την φθορά της επανάληψης …

Είναι αυτό το δαχτυλίδι που φοράω σαν υπόσχεση ότι το πιο ουσιώδες κομμάτι της ύπαρξης μου είναι χαρισμένο…

Ήρθε ξαφνικά …

Περπατάει ξυπόλητη στην απόμερη παραλία της ψυχής μου και την γεμίζει με τα χνάρια της…

Μπαίνει χωρίς δισταγμό μέσα σε αυτό το κάστρο που είναι φτιαγμένο από δάκρυα και πόνο, στέκεται αντίκρυ μου και το τέρας δεν την τρομάζει…

Μου χαμογελάει και οι φόβοι μου εξαϋλώνονται…

Με αγγίζει και οι δαίμονες μου εξορκίζονται…

Με φιλάει και η κόλαση μου δροσίζεται και αλλάζει μορφή…

Γιατί πλέον με αγαπάει ένας παράδεισος …

Ποιος να μου το λέγε ….

Πως θα γινόμουν άξιος μιας τέτοιας ευλογίας...

Ποιος να μου το λέγε ….

Πως ο παράδεισος φοράει ένα λευκό t-shirt ….

Που έχει ζωγραφισμένο ένα μονόκερο επάνω του….

 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: