Σκια μες τον καθρεφτη

Εκλεισα παλι τα ανοιχτα μου τα παραθυρα
γιατι η σκεψη σου τρυπωνει απο τις γρυλιες
τωρα που λειπεις εχω πια παρεα τα αψυχα
και η κρυα νυχτα σου απλωθηκε σε χιλιες
-
Μεσα στους τεσσερις μου τοιχους το μαρτυριο
να ακουω το γελιο σου σε καθε αναπνοη μου
στο στομα η γευση του φιλιου σου δηλητηριο
να χαρακωνει καθε λεξη απ΅την ζωη μου
-
Αχ να μπορουσα εγω σε σενα να ταξιδευα
και να ξεγελαγα τον χρονο να μπορουσα
τις αναμνησεις να ζωντανευες σαν μαγγισα
και οσα μας πονεσαν μεμιας να τα ξεχνουσα
Αχ να μπορουσα να μειωσω την αποσταση
που κανει εσενα να σαι αλλου και εμενα φταιχτη
αν τα μπορουσα ολα αυτα θα ξαναγελαγα
δεν θαμουν πια μια σκια μες τον καθρεφτη.
Για ενα ιδιαιτερο ανθρωπο....
Χρονια πολλα!!!!!