9/5/09

Εν λευκω...




Παντα ημουνα λατρης του δυσκολου..
Οτιδηποτε προδιδε ευκολια ως προς το να προσεγγιστει παντα με αφηνε παγερα αδιαφορο...
Μαλλον ειναι καταλοιπο της παιδικης μου ηλικιας που ξεχασα να αποβαλω...
Και αυτο με ακολουθουσε και με ακολουθει σε ολες τις εκδηλωσεις της ζωης μου ...
Στις φιλιες μου ,στα επαγγελματικα μου ,στους ερωτες μου και γενικα σε ολους τους μικρους προσωπικους μου στοχους, παντα θυμαμαι να ελκυομαι απο το παραξενο και το δυσκολοκαταβλητο.
Ακομα μεχρι σημερα πληρωνω αυτη μου την ιδιοτροπια να μην μπορω να βολευτω με τα απλα και τα ευκολα...
Αλλα παντα υπαρχει ενα τιμημα για την καθε ιδιοτροπια και πρεπει να αποδεχθεις οτι θα το πληρωσεις και να μαθεις να ζεις με αυτο...
Εγω πλεον το εχω αποδεχθει....
Μεσα σε αυτο το πλαισιο βαδιζει και η μουσικη που με γοητευει...
Θυμαμαι σαν να ηταν χθες να τραβαω 3-4 Hard-Rockαδες και το Χρηστο (αυτος ο φουκαρας την πληρωνε παντα και την πληρωνει ακομα,κουραγιο φιλαρακι!) καπου στο 1995 σε ενα νεοκλασσικο στην Αγ.Μελετιου για να ακουσω ενα κοριτσακι που το λεγανε Κατερινα Κυρμιζη...
Μολις ειχε βγαλει ενα δισκο (Cd δεν υπηρχαν ακομα)που λεγοταν:
"Κοντσέρτο για σοκολάτα και τριαντάφυλλα"

Αυτη η κοπελα ειναι ενα απο τα πιο γλυκα πλασματα που εχω δει και εχει μια υπεροχη φωνη που εμενα με ταξιδευε....
Δεν εκανε την καριερα που περιμενα και της αξιζε αλλα το γεγονος οτι δεν συμβιβαστηκε και δεν εκανε εκπτωσεις στην μουσικη της ολα αυτα τα χρονια με εκανε να την εκτιμησω ακομα περισοτερο.
Στο σημερα τωρα πριν λιγο καιρο ο φιλος μου ο Ζombie μου εστειλε να ακουσω 2 τραγουδια μιας νεας τραγουδιστριας της Νατασας Μποφιλιου, σημειωνοντας μου
"Σιγουρα θα σου αρεσει αυτη η φωνη"
Και ειχε δικιο ...
Με το που ακουστηκε η φωνη απο τα ηχεια ενιωσα την ιδια μαγεια που ειχα νιωσει και το 95...
Επιτελους κατι που δεν εμοιαζε με το σωρο...
Επιτελους μια κοπελα που τραγουδουσε με την φωνη της και οχι με το κορμι της..
Επιτελους μια κοπελα που ειχε κατι να πει και κερδισε αμεσως την προσοχη μου..
Και αυτη η φωνη....Υπεροχη..
Και μετα το τραγουδι που ελεγε πολλα απο οσα ηθελα να πω ...
Αν και σε αυτον τον τομεα το μεγαλο μπραβο το αξιζει ο στιχουργος και του το δινω ,αλλα η ερμηνεια αυτης της κοπελας κανει το τραγουδι να ειναι ιδιαιτερο...
Οπως και οσα αλλα δικα της ακουσα...
Ελπιζω να συνεχισει ετσι και να αποφυγει να συναναστραφει με τα σκουπιδια...
Χθες εμαθα οτι και η Κατερινα ξαναβγαζει cd...
Τελικα η αξια δεν χανεται...
Αναστεναγμος ,μικρο χαμογελο και παμε...
Ανοιγω την ενταση του cd player και πινω μια γουλια καφε..
Φτανει ομως αρκετα μιλησα εγω..
Ας μιλησει η Νατασα που τα λεει και πιο ομορφα και πιο μελωδικα...

ΕΝ ΛΕΥΚΩ....

Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
Γιατί τα βράδια κρύβεστε στο γκρίζο;
Βλέπω στο άσπρο σας την προβολή μου
και το μετά απ' το μετά γνωρίζω
Αν είχα θάρρος για να πω το "έλα"
τώρα δε θα 'χα τη φωτιά στο αίμα
Αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρη η τρέλα
Αν είχε σώμα θα 'ταν πάλι ψέμα.

Κοίτα τα χέρια πως γυρνούν στον τοίχο
σαν να χορεύουνε με τη σιωπή μου
κι εγώ που χρόνια γύρευα το στίχο
που θα εξηγήσει τη βουβή ζωή μου
μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη
και τη χαρίζω σ' όποιον μου εξηγήσει
να 'χει το μέλλον μου να επιλέξει
ποιο παρελθόν μου θα ξαναγυρίσει...

Τίποτα σημαντικό.
Ζω μονάχα εν λευκώ...

Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
καλά τα λεν οι έγχρωμοί μου φίλοι
το πρόβλημά μου η υπερβολή μου
κι ό,τι αργεί απάντηση να στείλει
Αν είχε το θάρρος να φανεί ο λόγος
τώρα δε θα 'τανε φωτιά στο αίμα
Αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρο ο φόβος
Αν είχε σώμα θα 'ταν σαν κι εμένα.

Αν σ' αγαπούν να μάθουν να το λένε
κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις
κι αν θες να δεις τ' αληθινά να καίνε
πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν' ανέβεις.

Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει
κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος.

Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα
Δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο
κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα
εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω
Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω
μ' αυτό τον τόνο του λευκού στο βλέμμα
του λέω μια φράση σαν να υπεκφεύγω
με μια ελπίδα να 'ναι σαν κι εμένα...

Τίποτα σημαντικό...
Ζω μονάχα εν λευκώ....
Τίποτα σημαντικό....
Ζω μονάχα εν λευκώ....
Τίποτα σημαντικό....
Ζω μονάχα εν λευκώ....

Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Πρώτη εκτέλεση: Νατάσα Μποφίλιου

6 σχόλια:

ΦΟΥΛΗ είπε...

Έχεις δίκιο, αν και δεν ξέρω πολλά από μουσική, βασισμένη μόνο στο άκουσμα,τολμώ να πω ότι με κέρδισε!!!!
Ζεστή καθαρή φωνή, και τα λόγια
όμορφα......
Καλό βράδυ


ΥΓ Αλήθεια ποιο μαγαζί είχες
στο νησί;;

Ianos είπε...

Φουλη...
Και εκτος οτι ειναι μεγαλο ταλεντο και πολυ καλη φωνη ,δεν μας εχει επιβληθει απο κανενα ριαλιτυ τυπου μουσικης ακαδημιας και ουτε την σπρωχνει καμμια εταιρεια η ο πλουσιος γκομενος της.
Οσο για το νησι ειχα μαζι με αλλα δυο παιδια τις 3 ευχεςαν της θυμασαι...

ΦΟΥΛΗ είπε...

Καλημέρα... Επειδή εδώ ένα μαγαζί όσα ονόματα και να αλλάξει, εμείς συνηθίζετε να το λέμε με το πρώτο, γιαυτό αν θες βοήθησε με;;;;;
Στην Ερμούπολη μέσα, η σε χωριό;;;;;
Καλό μεσημέρι,και συγνώμη για την
" αδιακρισία "

Ianos είπε...

Καλημερα ...
Στην Βαρη ηταν ...
Αλλο να σε βοηθησω δεν μπορω ...
:-)))
Καλο μεσημερι..

S.... είπε...

Peritto na pw oti to kommati poy akoygetai (Hmerologio)einai kati parapanw apo yperoxo...

Ianos είπε...

S.... μου...
Να ακουσεις το σηματα καπνου της Μποφιλιου...
Θα καταλαβεις...
Πολλα φιλια...