Tales from a stranger...

Ειπανε τις ιστοριες τους καθισμενοι κατω απο το νυσταγμενο φως του πρωινου...
Με ολα τα χρωματα της χαραυγης να λαμπουν μεσα στα ματια μας...
Αμουστακος πιτσιρικας ημουνα εγω τοτε και δεν ειχα ιστοριες να πω...
Ηθελα να ειμαι ροκας ομως και αποψε ηταν η πρωτη βραδια που ενιωθα ενας τετοιος...
Τα τραγουδια του Παυλου να παιζουν απο ενα ξεχαρβαλωμενο μαγνητοφωνο και εμεις γυρω απο την φωτια να ακουμε ιστοριες...
Ιστοριες που ελεγε ενας ρακενδυτος παραξενος τυπος ...
Πρεπει να μιλουσε ολη νυχτα ...
Ελεγε την μια μετα την αλλη...
Για το χθες ,για το σημερα ,για την ζωη,για τον ερωτα...
Και τωρα ελεγε για τους σοφους...
Οπως μιλαγε κοιταξε το παιδικο προσωπο μου και καρφωνοντας το βλεμμα του στο δικο μου ειπε..
"Ο σοφος ανθρωπος δεν εχει δικο του χρονο, ο σοφος ανθρωπος δεν προλαβαινει να ξεκουραστει και η σκεψη του υπνου δεν κατοικει στο μυαλο του"
Ασυναισθητα και αυθαδικα τον ρωτησα
"Και γιατι γινεται αυτο?"
Κατω απο τα αγρια γενια του σχηματιστηκε ενα χαμογελο ...
"Γιατι καποιος στοχος η καποιο προθυμο ακροατηριο κλεβει καθε στιγμη απο το χρονο του.."
Σηκωθηκε αποτομα ..
"Να ξερετε οτι ειμαστε θνητοι , το μονο σιγουρο ειναι οτι θα πεθανουμε... Κατα συνεπεια αυτο το λιγο χρονο που θα περασουμε εδω πρεπει να μαθουμε τον ζουμε "
Αρχισε να κανει βηματα προς τα πισω σαν να ηθελε να αποκοπει σιγα σιγα απο την ομυγυρη...
"Αφου ρωτατε να ακουτε .. Και αφου ακουτε να μαθαινετε..Πρεπει να προλαβετε τοσα πολλα να κανετε...'
Μας κοιταξε ολους εναν εναν ...
"Μην καθεστε επαναπαυμενοι στην ρουτινα και στην βολεψη σας , γεμιστε την ζωη σας με ερωτα ,γεμιστε την ζωη σας με πονο και εμπειριες,γεμιστε την ζωη σας με ιδεες και ιδανικα και σηκωθητε για να συναντησετε το πεπρωμενο σας"
Γυρισε την πλατη του και ενω αρχισε να απομακρυνεται φωναξε ...
"Ακομα καθεστε ?Σηκωθητε !Πηγαινετε να φτιαξετε μια ιστορια μωρε... Που θα ειναι για τον καθενα σας η πιο πολυτιμη ιστορια του κοσμου , γιατι θα ειναι η δικια σας..."