7/11/09

Μοναχικος παραδεισος....



Σταθηκε σε ενα μικρο υψωμα και αφησε το βλεμμα του να περιπλανηθει στην ομορφια του τοπιου...
Επιτελους ηταν σε αυτο το ξεχωριστο μερος που απο παιδι ποθουσε...
Σε αυτο το μερος που τα λουλουδια ειναι παντα ανθισμενα...
Που ο ουρανος ειναι παντα γαλαζιος...
Που εχει απεραντες αμμουδιες και τα νερα του ωκεανου ειναι παντα κρυσταλλινα και καθαρα...
Σε αυτο το μερος που τα πουλια κελαηδουν χαρουμενα...
Που ακομα και η βροχη οταν πεφτει ειναι απαλη και φιλικη ..
Αν κατι μπορει να συγκριθει με αυτο το μερος ειναι μονο ο παραδεισος...
Μα τι το σκεφτοταν?
Δεν υπηρχε καμια αμφιβολια αυτος ηταν ο παραδεισος ...
Και αυτος τον ειχε κερδισει...
Ποσο αδικο ειχαν ολοι ...
Που του ελεγαν οτι θα καει στην κολαση...
Τελικα δεν εχασε τιποτα παρολα οσα ειχε κανει...
Και δεν ηταν και λιγα...
Αρωστησε και μεταδωσε οτι ασθενεια υπηρχε...
Εξευτελισε το σπιτι του ...
Εκανε τους γονεις του να τον απορριψουν ...
Προδωσε τους φιλους του...
Καταφερε οι λεξεις του να μη σημαινουν τιποτα και για κανενα...
Κατορθωσε και εκανε καποιον να κλαιει καθε μερα...
Χωρις λογο...
Ετσι, απλα για την απολαυση...
Εγινε αυτο που ολοι μισουν ...
Αυτος που κανεις δεν θελει να ακουει...
Μπορεσε και μισησε και ο ιδιος τον ευατο του ...
Τον μισησε πιο πολυ απο οτιδηποτε αλλο...
Σαν ενα πατερα βιαστη...
Η μια φονισσα μανα ...
Ηταν ενας συγχρονος Διονυσος...
Ενας εγωπαθης παραβατης ολων των Θεικων εντολων...
Και ομως δεν ηταν αυτος ο χαμενος ...
Η ανταμοιβη του ηταν αυτο το μερος ...
Ο Παραδεισος ...
Τελικα μαλλον ολοι ειχαν αδικο ολοι σχετικα με το σωστο και το εναρετο ...
Ποσο ηλιθιοι του φαινοντουσαν τωρα...
Τις σκεψεις του διεκοψε ενα σατανικο γελιο...
"Μα καλα ανοητε ειλικρινα πιστευεις οτι εισαι στο παραδεισο?"
Το αρχικο ξαφνιασμα ακολουθησε μια αδιορατη αισθηση φοβου...
"Και αυτο το μερος τι ειναι αν δεν ειναι ο παραδεισος?"φωναξε προς την μερια που ερχοταν η αποκοσμη φωνη
"Αυτο το μερος ειναι αυτο που κερδισες απο την συμφωνια σου με το διαολο και τα εν ζωη εργα σου...Αν δεν το εχεις καταλαβει, εισαι στην κολαση ανθρωπακι..."
Το παραδοξο που βιωνε τον εκανε να παψει για λιγο να φοβαται και να γρυλλισει
" Μα αυτο το μερος ειναι σαν τον παραδεισο.."
"Τι ηλιθιος!!! Δεν προσεξες οτι δεν υπαρχει αλλος εδω?Τι αξια νομιζεις εχει ο παραδεισος οταν εισαι σε αυτον μονος σου ?"
Παγωσε ....
Τωρα αρχισε να κατανοει τι ειχε συμβει...
Το γελιο τωρα ακουστηκε πιο δυνατο και σαρκαστικο ...
"Ενας παραδεισος που φτανεις μονος σου ειναι η χειροτερη μορφη της κολασης...Καλη διαμονη..."

8 σχόλια:

ria είπε...

μπορεί η κόλαση να είναι φριχτή, αλλά τουλάχιστον έχεις καλή παρέα!

Ανέμη είπε...

"Ενας παραδεισος που φτανεις μονος σου ειναι η χειροτερη μορφη της κολασης.."

Υπέρχοχη φράση
και όλο το κείμενο ιδιαίτερα διδακτικό :)

Καλημέρα σου!

ΦΟΥΛΗ είπε...

Όπως πάντα φανταστικό το κείμενό σου
Ιανε μου, καλό βράδυ...

Ianos είπε...

ria...
Τελικα ενα τα βασικα δεδομενα που καθοριζει την κολαση και τον παραδεισο ειναι και η παρεα...
Καλο μεσημερι...

Ianos είπε...

Ανεμη...
αυτη η φραση ειναι φιλοσοφια ζωης...
Χαιρομαι παρα πολυ που σου αρεσε...
Πολλες χαμογελαστες καλησπερες...

Ianos είπε...

Φουλη...
Οπως παντα με κολακευουν τα καλα σας λογια!!!
Φιλια!!!

Roadartist είπε...

Πολλές φορές διερωτάμε.. η φράση "όλα εδώ πληρώνονται" ισχύει? Τι πιστεύεις? Γίνεται αυτό..?
Πάντως συμφωνώ απόλυτα ότι όπου κ αν είσαι αν δεν έχεις καλή παρέα, μετατρέπεται σε κόλαση. ΑΚόμα και ο ίδιος ο παράδεισος. Καλησπέρα!

Ianos είπε...

Roadartist...
Eγω πιστευω οτι ολα τελικα ξαναγυρναν σε εμας...
Τα καλα, τα κακα, τα σωστα ,οι αδικιες...
Προσωπικα οσες φορες εκανα κατι απο τα παραπανω μου επιστραφηκε...
Πιστευω οτι ασχετα με την υπαρξη η οχι του Θειου ,υπαρχει σιγουρα σεαυτη την ζωη μια εννοια Θειας δικης!!!
Καλο βραδυ!!! :-))