10/11/09

Magical exchange of thoughts...


Η νεραιδα κοιταξε δακρυσμενη τον ουρανο ...
Ειχε πιστεψει οτι θα περναγε...
Οπως ολες οι στιγμες αδυναμιας που ειχε νιωσει στο παρελθον...
Αλλα αυτη την φορα ειχε κανει λαθος ...
Αυτο το συναισθημα αντι να σβηνει με τον καιρο θεριευε ...
Ηθελε τοσα να πει και να κανει αλλα αισθανοταν σαν μια αορατη δυναμη να την κρατουσε ακινητη...
Ποσο ηθελε να ειναι ψεμα το ποσο σημαντικος ηταν για αυτην...
Αλλα ηταν αληθεια...
Συγκεντρωθηκε και προσπαθησε να ηρεμησει ...
Εκλεισε τα ματια και αρχισε να σκεφτεται τον ποιητη της...
Χωρις να το καταλαβει η εικονα του την συνεπηρε και αρχισε να μιλαει λες και αυτος βρισκοταν εκει ...
Διπλα της...Κοντα της...

Και αν ειμαι μια νεραιδα της θαλασσας πρεπει να θυμηθω...
Nα θυμηθώ να μην τον πνίξω με την αγάπη μου.
Του το'χω πει ότι η θάλασσα αυτή δε θα τον πνίξει.
Του το εχω υποσχεθει ..
Σαν μια ωραία εικόνα να είμαι, ένα νησί στη μέση του πελάγου.
Ακόμα κι όταν τα κύματα πάνω μου σκάνε, ίδια να μένω.
Ίδια με πριν, ίδια με πάντα.
Αγάπη και φόβο, ας μην τα κάνουμε να πάνε μαζί. ..

Την ιδια στιγμη ο ποιητης πεταχθηκε καθιδρος απο τον υπνο του...
Το ονειρο ηταν τοσο αληθινο που τον τρομαξε ...
Ηταν σιγουρος...
Η νεραιδα του του ειχε στειλει ενα μηνυμα...
Την ειχε νιωσει ...
Μετα απο μεγαλο διαστημα σιωπης ...
Και ηταν βεβαιος οτι ηταν λυπημενη και μπερδεμενη...
Ηξερε πως το νησι που του ειχε αναφερει οτι θα γινει συμβολιζε ενα ειδος αυτοθυσιας ...
Επρεπε να της απαντησει...
Ετρεξε στο παραθυρο του και κοιταξε τον ουρανο ...
Χαμογελασε...
Ειχε ξαστερια και απνοια αποψε αρα οι σκεψεις του θα ειχαν καλο ταξιδι ...
Εκλεισε τα ματια και αρχισε να σκεφτεται την νεραιδα του ...
Σε λιγο η εικονα της εκανε καταληψη στο μυαλο του και αρχισε να της μιλαει λες και την ειχε απεναντι του...

Οταν εσυ θα γινεσαι νησι εγω θα ειμαι η θαλασσα νεραιδα μου...
Για να σε περικλειω απο παντου ...
Να χαιδευω το περιγραμμα του κορμιου σου...
Να εχω την αποκλειστικη προσβαση σε ολες τις παραλιες της ψυχης σου..
Απο τις πιο κοσμικες μεχρι αυτες τις αποκρημνες και απατητες ...
Ξερεις αυτες που τοσο πολυ αγαπαω ...
Γιατι ειναι κρυφες για τους πολλους...
Και αν δεις και αγριεψουν τα κυματα μου μην φοβηθεις ψυχη μου...
Απλα να σε αγκαλιασω θα προσπαθω ...
Mε τον δικο μου ατσαλο τροπο...
Συγχωρεσε με που οσο και αν προσπαθω να μην κανουμε την αγαπη και τον φοβο να πανε μαζι εγω δεν τα καταφερνω ...
Γιατι τρεμω στην ιδεα μην μου παθεις κατι...
Και αυτο το συναισθημα δεν μπορω να το πολεμησω ...
Φοβαμαι για σενα ...
Γιατι χωρις εσενα ολες οι ομορφες εικονες μου ειναι λειψές...

Η νεραιδα ενιωσε μια ανατριχιλα σε ολο της το κορμι...
Τα ματια της ξαναγεμισαν δακρυα...
Ο ποιητης της μολις ειχε περασει απο μεσα της..
Την ειχε νιωσει ...
Της ειχε απαντησει...
Και με αυτο τον δικο του μαγικο τροπο ειχε ,οπως παντα,καταφερει να ημερεψει την τρικυμια ...
Ενιωθε λυτρωμενη ..
"Σε ευχαριστω τοσο πολυ..." ψελλισε και εκλεισε την εικονα του ποιητη της στο τελευταιο δακρυ της...

13 σχόλια:

Ανέμη είπε...

"Φοβαμαι για σενα..
Γιατι χωρις εσενα ολες οι ομορφες εικονες μου ειναι λειψές.."

Τόσο γλυκά τα λογάκια σου..
Καλησπέρα :)

ΦΟΥΛΗ είπε...

Ζηλεύω που δεν μπορώ να γράψω ετσι!!
Το κάνεις εσύ για μας,ευχαριστώ!!
Καλό βράδυ Ιανε...

musicgarden είπε...

Γράφεις πολύ όμορφα... :-))

Ianos είπε...

Ανεμη μου...
Χαιρομαι πολυ που σου αρεσουν...
Ευχαριστω...
Καλο απογευμα...
:-)))

Ianos είπε...

Φουληηηηη...
Και εγω σε ζηλευω που ταξιδευεις οποτε ειμαστε πατσι!!!
Σοβαρα τωρα,ευχαριστω πολυ, με κολακευεται...
Φιλιααααα!!!

Ianos είπε...

Musicgarden....
Τι να πω;;;Ευχαριστω παρα πολυ!!!!
Πολλες χαμογελαστες καλησπερες!!!

Roadartist είπε...

Το έχω διαβάσει αρκετές φορές, σχόλιο όμως δεν άφησα.. Πιστεύεις πως γίνονται αυτά;; :) με ποιητές και νεράιδες;; Ή απλά μένουν στο χώρο της φαντασίας, της διήγησης;

Ianos είπε...

Roadartist...
Tωρα το οτι το διαβαζες αρκετες φορες αλλα δεν αφηνες σχολιο να το παρω ως καλο η ως κακο;;;
Σοβαρα τωρα σε αυτο που με ρωτας σου λεω οτι ειναι θεμα επιλογης ...
Εγω επιλεγω να πιστευω σε παραμυθια,ονειρικα πλασματα και και να προσπαθω να κανω τον κοσμο των ανθρωπων που με αγαπανε να ειναι ετσι...
Και για να γινω πιο σαφης πιστευω οτι μπορει το θεμα να μην ειναι αν υπαρχουν οντως νεραιδες αλλα το αν μπορω εγω να σε κανω να νιωσεις οτι εισαι μια τετοια...
Και αμα τα καταφερω θα νιωσω και εγω οτι ειμαι ο ποιητης και τοτε η ρουτινα της καθημερινοτητας αλλαζει μαγικα!!!
Στο λεω οπως ακριβως μου ερχεται στο μυαλο...
Ελπιζω να σου απαντησα ικανοποιητικα...
Φιλια!!!

AlexMil είπε...

Ομορφες εικόνες, με ευαισθησία και νοσταλγία. Χαίρομαι για σένα που νεράιδες σ' επισκέπτονται στα όνειρά σου.


καλό βράδυ

Ianos είπε...

AlexMil...
Χαιρομαι πολυ που σου φτιαχνει ομορφες εικονες...
Και οχι μονο στα ονειρα ...
Μερικες φορες παιρνουν και σαρκα και οστα!!!
Καλο βραδυ!!! ;)

Roadartist είπε...

Δεν είναι κακό. Θα ήταν κακό αν δεν στεκόμουν καν. Σου εύχομαι να τη βρεις και να ζεις έτσι ακριβώς.. Στην ματιά κρύβεται η μαγεία, σωστά!
Καλό βράδυ~

~reflection~ είπε...

"Αλλα αυτη την φορα ειχε κανει λαθος ...
Αυτο το συναισθημα αντι να σβηνει με τον καιρο θεριευε ...
Ηθελε τοσα να πει και να κανει αλλα αισθανοταν σαν μια αορατη δυναμη να την κρατουσε ακινητη...
Ποσο ηθελε να ειναι ψεμα το ποσο σημαντικος ηταν για αυτην...
Αλλα ηταν αληθεια...
Συγκεντρωθηκε και προσπαθησε να ηρεμησει ...
Εκλεισε τα ματια και αρχισε να σκεφτεται τον ποιητη της...
Χωρις να το καταλαβει η εικονα του την συνεπηρε και αρχισε να μιλαει λες και αυτος βρισκοταν εκει ...
Διπλα της...Κοντα της..."


Ετσι ακριβως...
και πιο πολυ!....
και ακομη πιο πολυ!..

Ianos είπε...

kakia_p...
Χαίρομαι ιδιαίτερα που σου άρεσε αυτή η ανάρτηση... Είναι απο τις πολύ αγαπημένες μου... :)