Θυμάμαι το χαμόγελό σου, τα δυο σου χείλη
όμως τώρα δεν είμαστε ούτε φίλοι
να 'ταν η απόσταση γυαλί κι ο χρόνος ψεύτης
να ήμασταν πάντα μαζί κι όταν στα χέρια μου πέφτεις
να σε σηκώνω και σαν κλέφτης, να σου κλέβω τα αισθήματα
τα θρύμματα απ' τα ποιήματα, αιώνια καταλύματα
να 'ταν ανέγγιχτη στιγμή που τώρα έχει χαραχτεί
να μην ένιωθα ποτέ την ανάγκη για φυγή....
2-5-9-13-15-26
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου