2/8/10

Σαν παλιό σινεμά...


Πριν λίγο καιρό είχα τις μαύρες μου...
Κάτι μερικά οικογενειακά προβληματάκια,λίγο η πίεση της δουλειάς,άντε βάλε και την χαζομάρα του μυαλού μου ,όλα μαζί είχαν συντελέσει στο να εχω μια απίστευτη κακοκεφιά...
Επειδή όταν είμαι έτσι ο γκρινιάρης από τα στρουμφακια είναι χαρά θεού παιδί μπροστά μου,απομονώνομαι μέχρι να μου περάσει...
Και ένας από τους λίγους και ίσως από τους καλύτερους τρόπους για να ξεχαστώ και να φτιάξει λίγο το κέφι μου είναι μια καλή ταινία...
Αυτό αποφάσισα και να κάνω λοιπόν....
Νοίκιασα μια πρόσφατης παραγωγής πολυδιαφημισμένη ελληνική ταινία, που μάλιστα είχε και μεγάλη εμπορική επιτυχία ,παράγγειλα μια πίτσα , έβγαλα από το ψυγείο μια κόκα κολα δίλιτρο και στρώθηκα εμπρός στην οθόνη για movie night...
Η ταινία άρχισε η ώρα περνούσε και παρόλο που ήταν κωμωδία εγώ δεν είχα καν χαμογελάσει...
Ένα άκρως προβλέψιμο σενάριο, μια πινελιά χυδαιότητας και προσπάθεια εκβιασμού του γέλιου του θεατή μεσώ βωμολοχιών και τραβηγμένων καταστάσεων...
Στα μισά αντί να φτιάχνει η διάθεση μου άρχισα να εκνευρίζομαι...
Και πριν χαλάσει τελείως μα τελείως η ήδη κακή μου διάθεση σηκώθηκα έβγαλα το DVD και έβαλα στην θέση του τους Γαμπρούς της Ευτυχίας...
Ξαναγύρισα στην θέση μου και στα πρώτα δέκα λεπτά στην πρώτη ατάκα προτροπή του Αυλωνίτη προς την Ελσα Ριζου " τραβά στο γιαπί" εννοώντας τον καλλωπισμού της Βασιλειάδου άρχισα να γελάω...
Μέτα από 15 λεπτά η διάθεση μου είχε αρχίσει να βελτιώνεται αισθητά...
Τώρα που το σκέφτομαι...
Τελικά ο καινούργιος ελληνικός κινηματογράφος είναι για κλάματα...
Ίσως και γιαυτό να καταφεύγουν ολο και περισσότερο στην διασκευή των παλιών έργων...
Ίσως τελικά το κενό του Σακελάριου,του Τσιφορου ,του Ψάθα,(αν δεν κάνω λάθος μόνο ο Δαλιανίδης είναι εν ζωή από τους τότε δημιουργούς) να μην μπορεί να αναπληρωθεί...
Ίσως οι παλιοί μας ηθοποιοί να είναι αναντικατάστατοι...
Αλήθεια ποιος από εμάς δεν ερωτεύθηκε την Αλίκη η την Τζένη?
Ποιος δεν θαύμασε το κορμί της Λάσκαρη και την τσαχπινιά της Καραγιάννη?
Ποιο κορίτσι δεν αγάπησε τον Παπαμιχαήλ η τον Κουρκουλο ?
Ποιος δεν θα ήθελε για πάτερα τον Κωνσταντάρα η τον Παπαγιαννόπουλος?
Ποιος δεν θα επιθυμούσε για αδερφό του τον Παραβα η τον Χρονη Εξαρχακο?
Ποιος δεν γελάει με τις γκριμάτσες του Μουστάκα η με τις ατάκες του Χατζηχρήστου?
Ποιος δεν υποκλίνεται μπροστά στην ευγένεια του Ηλιόπουλου και στην αρχοντιά του Αυλωνίτη?
Ποιος δεν θυμάται τον Σταυρίδη,τον Φωτόπουλο και πόσους άλλους υπέροχους ηθοποιούς...
Πριν λίγες μέρες μιλώντας με το μικρο μου αναλύσαμε το πόσο αβίαστα γελάς με μια ταινία που μπορεί να την έχεις δει χιλιάδες φορές και να ξέρεις την κάθε ατάκα απέξω...
Και όμως και πάλι γελάς...
Και αυτή είναι η μαγεία αυτού του παλιού κινηματογράφου...
Μάλλον αυτό να οφείλεται στο ότι αυτές οι ταινίες ήταν διαμαντια και τα διαμαντια ειναι παντοτινά που λέει και το τραγούδι...
Πάντως θέλω να ελπίζω ότι παρόλο που τέτοιοι ηθοποιοί και συντελεστές είναι δύσκολο να ξαναβγούν ο ελληνικός κινηματογράφος κάποια στιγμή να ανακάμψει και να μας ξαναμαγεψει ...
Όπως τότε...




Υ.Γ. Το πρώτο τραγούδι που παίζει στην playlist αφιερωμένο στην μικρή μου πριγκιπέσα...
Το δεύτερο το "Του βαρκάρη γιος" αφιερωμένο στον πατέρα μου που σαν γνήσιος ναυτικός μου το αφιέρωνε όταν ήμουν μικρός και εγώ από τους στίχους του πήρα το πρώτο μάθημα υπερηφάνειας...


22 σχόλια:

Unknown είπε...

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου! Δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξουν ηθοποιοί και ταινίες όπως τότε! Όσες φορές και να τις δούμε είναι σαν να είναι η πρώτη φορά!


Καλό σου βραδάκι Παύλο!
;-)

ΦΟΥΛΗ είπε...

Αγαπημένες ταινίες,αγαπημένες ατάκες που όλοι θυμόμαστε και γελάμε!!
Θα υπάρξουν τέτοιοι καλλιτέχνες!!!
Όσο για τη διάθεση μια απο τα ίδια.....
καλημέρα Ιανε καλό μήνα....

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Δεν βλεπω καν καινούργιες ταινιες...ειναι αυτο που ειπες, εκβιαζουν το γέλιο για να βγει και δεν μ αρεσουν οι εκβιασμοι

Αντιθετα, μπορω να βλέπω επι ώρες αυτες τις ανεπανάληπτες , παλιες ελληνικές ταινιες...
Κι οχι τοσο τις εγχρωμες οσο τις ασπρόμαυρες

Βιβη είπε...

Οι παλιές ελληνικές ταινίες,είναι σαν τους αγαπημένους μας ανθρώπους.Όσες φορές κι αν τους δούμε χαιρόμαστε και πάντα περιμένουμε με ανυπομονησία την επόμενη συνάντησή μας.Όσο για τον καινούριο ελληνικό κινηματογράφο και τους ηθοποιούς που τον εκπροσωπούν,η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία...Καλημέρα Ιανέ μου!

Dreameraki είπε...

Θα συμφωνήσω κι εγώ με τους προλαλήσαντες!Σαν τον παλιό καλό κινηματογράφο τίποτα!Έχω βρει σύγχρονες ταινίες που με έκαναν και γέλασα,αλλά δεν ήταν εκείνο το αυθόρμητο γέλιο που προκαλούσαν και προκαλούν οι παλιές!Και ναι,σαν τους παιούς ηθοποιούς κανείς!Πόνταραν στη τέχνη τους κι όχι στην ομορφιά τους!
Άααααλος για τη βααααάρκα μας;;;
Καλημέρα και καλό μήνα!

Σταλαγματιά είπε...

Σαν παλιό σινεμά θα ήθελα να ήταν η ζωή μου όλη.....

Να χαμογελάς....στα καλά και στα δύσκολα !

Φιλί

zoyzoy είπε...

Δεν ξαναγεννιούνται τέτοια ταλέντα πιστεύω!
Ήταν το σενάριο ήταν η αυθεντικότητα των ηθοποιών μας που έχουν τέτοια διαχρονική επιτυχία!

Καλό μήνα με θαλασσινά!!

Ανώνυμος είπε...

Υπέροχο παλιό ελληνικό σινεμά..

(ελπίζω το χαμόγελό σου να ανάκαμψε..!)

Καλό βράδυ..
:-)

Ianos είπε...

Νατάσσα μου...
Έτσι είναι δυστυχώς...
Αυτοί οι άνθρωποι άφησαν τεράστια κληρονομιά και δυσαναπλήρωτο κενό...
Καλό βράδυ συνοδοιπόρε!!!;)

Ianos είπε...

ΦΟΥΛΗ...
Απίστευτοι άνθρωποι και ηθοποιοί με όλη την σημασία της λέξης...
Ακόμα να φτιάξει η διάθεση σου;
ΑΑΑΑ θα βάλω τις φωνές...
Kαλο βράδυ... :)

Ianos είπε...

Ρικη...
Και πολύ καλά κάνεις...
Δεν συγκρίνονται,η διάφορα είναι χαώδης...
Α και εγώ πιο πολύ τις ασπρόμαυρες βλέπω...Αγαπημένη μου "Η Ωραία των Αθηνών" .Μπορώ να την βλέπω συνεχεία!!!
Κάλο βράδυ!!!

Ianos είπε...

Βιβη...
Ακριβώς τέτοια είναι η αίσθηση...
Όπως την περιγράφεις...
Για το νέο,όσο ζούμε ελπίζουμε... :)

Ianos είπε...

Dreameraki μου..
Έτσι έτσι...
Αυτός ο συνδυασμός ταλέντου -ποιότητας-ήθους δεν θα ξαναβγεί μάλλον...
Ήταν μια χρυσή εποχή...
Κάλο βράδυ Μανταλενα μου... χι χι χι

Ianos είπε...

Σταλαγματιά...
Στο εύχομαι μέσα από την καρδιά μου...
Και να είναι σαν αυτές τις υπέροχες γλύκες κωμωδίες...
Καλό βράδυ...Φιλί!!!

Ianos είπε...

zoyzoy...
Και εγω αυτο πιστευω...
Δύσκολα θα ξαναγεννηθεί τέτοια εποχή!
Πολλά φιλιά!!!

Ianos είπε...

new-girl-on-the-blog...
Υπέροχο δεν θα πει τίποτα!!! :)
Χαμογελάω καλή μου όσο μπορώ...
Να πω κάλο χειμώνα;
Κάλο βράδυ... :)

Ευρύνοος είπε...

Ξέρεις, η τηλεόραση ή το σινεμά, δείχνουν σαν την ηλικία του ανθρώπου..

οι παλιές ταινίες είναι τα νιάτα..
φρεσκάδα και δροσιά όταν τις βλέπεις..
οι σημερινές, σαν κουρασμένες γριές είναι..

δύσκολο να ξανανιώσουν οι σύγχρονες, με όσα lifting και να κάνουν..

γι αυτό αναζητάμε πάντα τις φρέσκες και μοναδικές παλιές ταινίες..

εγώ όταν έχω τις μαύρες μου, βάζω τον Ζήκο στην ταινία "της κακομοίρας"..

τα σέβη μου φίλε μου.. :)

Ianos είπε...

Ευρυνοε φιλε μου...
Ακριβώς έτσι είναι,σαν παλιμπαιδιζουσες κυρίες προχωρημένης ηλικίας μοιάζουν...
Και αυτό το θέαμα είναι πάντα για λύπηση...
Ο Ζηκος τι φοβερή ταινία...Πες μου υπάρχει εστω μια ατάκα του που να μην βγάζει αβίαστο γέλιο;
Κάλο βράδυ φίλε μου...

Ανώνυμος είπε...

Όόόχι καλό χειμώνα από τώρα..πρώτα θα ΄ρθει το...καλό φθινόπωρο!!
;-)

Ianos είπε...

new-girl-on-the-blog...,
Οκ παίρνω πίσω τον καλό χειμώνα και το μεταμορφώνω...
Ταραταταμ...
Σε...
ΚΑΛΌ ΦΘΙΝΌΠΩΡΟ!!!! :))

Ανώνυμος είπε...

:-)))))

..και για σένα!

Ianos είπε...

:))))...καλο βραδυ!!!