27/8/10

Κουκκίδα....


Είναι κάποιες νύχτες που ο ποιητής κοιτάζει τον εαυτό του με θλίψη...
Είναι οι στιγμές που βλέπει αυτό που οι άλλοι αγνοούν...
Η ποίηση υποτίθεται ότι πρέπει να προέρχεται από το βάθος της ψυχής μας...
Να λειτουργεί σαν εργαλείο ανασκαφής και να φέρνει αυτά που βρίσκονται εκεί στην επιφάνεια...
Άλλα το μυαλό πάντα μιλάει πρώτο...
Πάντα σκέφτεται πρώτο...
Πάντα δικάζει πρώτο...
Και αυτή η πρωτιά κάνει τον έμμετρο λόγο να μοιαζει αστείος ...
Την αγάπη να είναι σκληρή...
Κάνει και την δική του ποίηση να μοιαζει άσχημη...
Και όχι μόνο...
Κάνει τους ήρωες να μην μπορούν να ανταποκριθούν στο βάρος του ονόματος τους...
Τις νεράιδες να μεταμορφώνονται σε γυναίκες βαμπίρ και τους προικισμένους μάγους σε κοινούς τσαρλατάνους...
Γεμίσαμε επιδιορθωμένες καρδιές,απόδειξη της άρνησης του μυαλού να υποταχθεί στην ψυχή μας...
Μερικές φόρες η μοίρα και το πεπρωμένο χρειάζεται να δουλέψουν μαζί...
Σαν μέλη μιας αρχαίας μαφίας οδηγούν με συνέπεια την τραγωδία στην κάθαρση...
Εκεινη την στιγμή, ο ποιητής γράφει τα πιο όμορφα ποιήματα του...
Και όμως η ποίηση δεν είναι μόνο αυτό...
Δεν είναι μόνο όμορφα λόγια βαλμένα έντεχνα στην σειρά...
Ένα λουλουδι που ανθίζει σε ένα αφιλόξενο τσιμεντένιο πεζοδρόμιο είναι μια από τις πιο υπέροχες μορφές ποίησης...
Η πιο όμορφη ανθρώπινη ποίηση βγαίνει μέσα από τον πόνο και τον μαρασμό...
Η ποίηση είναι η ψυχή του καθενός με λέξεις...
Ένα χαλάρωμα του νου...
Ήχοι και αισθήματα επάνω σε χαρτί...
Μέσα σε αυτό τον κόσμο που ερχόμαστε με κραυγές και φεύγουμε στην σιωπή...
Μέσα σε αυτό το σύμπαν που η ζωή μας είναι μια κουκκίδα ...
Η ποίηση είναι η γραμμή που μας ενώνει με το άπειρο...

16 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

..κι η ποίηση ενώνει δύο ή παραπάνω κουκκίδες, δύο ή παραπάνω ζωές...για την ομορφιά και την ουσία του πράγματος (ελπίζω κι εύχομαι)!

Καλή σου μέρα, Ιανέ :-)

ΦΟΥΛΗ είπε...

Ταξίδια του μυαλού κάποιες μελαγχολικές μέρες!!
καλημέρα Ιανε....

next_day είπε...

θα κλέψω έναν στίχο τραγουδιού...
για την αγάπη μιλάει, αλλά νομίζω είναι το ίδιο με την ποίηση...
η ποίηση ίσως είναι μια κουκκίδα λευκή σε ένα τετράδιο με φύλλα απο σκοτάδι!
Καλημέρες!

Βιβη είπε...

Η ποίηση είναι η ψυχή του καθενός με λέξεις.Με αυτή σου τη φράση τα είπες όλα.Και οι ψυχές που έχουν βιώσει τον πόνο κρύβουν τις πιο όμορφες λέξεις...Καλημέρα Ιανέ μου!

D.Angel είπε...

Πολύ μ αρέσουν οι κουκκίδες λέμε!
Φιλιά πολλάαααααααααααααα

zoyzoy είπε...

Κουκίδα η ζωή μας
Γραμμή η ποίηση που μας ενώνει και'γω έτσι το βλέπω αυτός είναι ο λόγος που μας κρατάς εδώ ενωμένους με σένα!!

Καλό ΣΒΚ με θαλασσινά!

Ianos είπε...

new-girl-on-the-blog...
Οταν συμβαινει αυτο οντως τοτε ειμαστε κατοχοι και τις ομορφιας και τις ουσιας!
Και αυτο ειναι μεγαλο κατορθωμα!
Καλο μεσημερι!!!

Ianos είπε...

ΦΟΥΛΗ...
Tα ταξιδια γινονται ολες τις μερες, απλα τις μελαγχολικες για καποιο ακατανοητο λογο ειναι πιο ομορφα!Φιλια!

Ianos είπε...

next_day...
Πολυ μα παρα πολυ μου αρεσε αυτο...
η ποίηση ίσως είναι μια κουκκίδα λευκή σε ένα τετράδιο με φύλλα απο σκοτάδι!
Θα το κλεψω για να το κανω status στο facebook!:)

Ianos είπε...

Βιβη...
Δυστυχως η εσωτερικη ομορφια περναει μεσα απο τον πονο...
Ειναι ενας μονοδρομος που δεν μπορει κανεις να αποφυγει! Καλο βραδυ!!!

Ianos είπε...

D.Angel...
Βρε καλως τα παιδια τα πολυταξιδεμενα!!! Kαι εμενα μου αρεσουν οι κουκκίδες!Ειναι προφανές άλλωστε!

Ianos είπε...

zoyzoy...
Τότε μας κρατά ενωμένους ενα υπέροχο πράγμα!Πολλά φιλιά!!!

nina είπε...

απο τα πιο κοντινά στην ποιηση κείμενα
σε ένα κόσμο που ερχόμαστε με κραυγές και φεύγουμε με σιωπή για να ενωθουμε με το απειρο

nina είπε...

μόλις διάβασα και την προηγούμενη αναρτηση
χρονια πολλά! κι εμείς σε ευχαριστούμε!

Ianos είπε...

nina...
αυτη δεν ειναι και η αληθεια?Τοσο απλη και τοσο ομορφη...Εγω σε ευχαριστω που εισαι εδω...καλο φθινοπωρο... :)

Ianos είπε...

Skroytzako...
καλως ορισες πισω φιλε μου...καλο χειμωνα να χουμε!